Εδώ κανονικά θα έπρεπε να αρχίσω με κάποιο απόφθεγμα ,το οποίο δεν ξέρω ,κάποιου γνωστού στοχαστή ,τον οποίον δεν γνωρίζω ακόμη ,που ομιλεί για τον ύμνο στην μετριότητα .Δεν μπορεί ,κάποιος φωστήρας θα έχει καταπιαστεί με την δύναμη της «αυτού μεγαλειότητας της μετριότητας».
Αρχής γενομένης ,με την ζωή του μέσου έλληνα ,ο οποίος είναι «μέσος» σε όλα του ,
από τις αποδοχές του ,από το «μερτικό του στη χαρά» από τις φιλοδοξίες του ,και εν τέλει από στις απαιτήσεις του.
Ο συμβιβασμός σε όλο του το μεγαλείο …αφού σου λέει ,δεν μπορώ να έχω το τέλειο - αυτό του το έχουν αποκλείσει εντελώς- και προκειμένου να φάω στην «μούρη» το τελευταίο ,μια χαρά είναι και το μέτριο.
Το μεγαλείο του μέτριου ,λοιπόν ,σε όλες τις εκφάνσεις της καθημερινότητας μας ,από ο τραγούδι όπου και μεσουρανούν «διάττοντες αστέρες» κάθε μεγέθους ,με φωνή λίγο καλλίτερη από αυτήν της χύτρας μου ,στην τηλεόραση ,που μας έχουν γίνει οικία πρόσωπα ,που σε άλλες εποχές ούτε το γάιδαρό μας δεν θα εμπιστευόμαστε να πεταλώσουν ,και από εκεί στους μετρίους δασκάλους των παιδιών μας ,που χωρίς καμία σοβαρή παιδεία οι ίδιοι καλούνται –αφού σαρώσουν τα εγχειρίδια του Πατάκη- να εκπαιδεύσουν τους αυριανούς μετρίους πολίτες.
Μέχρι και τον καφέ μας μέτριο τον πίνουμε ,μέτρια ψημένη η μπριζόλα μας ,μέτριες
αναλογίες θέλουμε στην γκόμενά μας ,μέτρια θερμοκρασία θέλουμε και στο τζακούζι μας που πήραμε σε μέτρια τιμή από τον κοτσόβολο με δόσεις που αρχίζουν το 2008.
Παρά την μέτρια αντίδραση στην μετριότητα ,του μετρίου γράφοντος ,δεν μπορώ να μην εξάρω την δουλειά ορισμένων ,που μπορώ να πω ότι αγγίζουν την τελειότητα ,όπως αυτή του «χαμόγελου του παιδιού» την οποία έχω την τιμή να γνωρίζω καλά και που αποτελεί φάρο και μας δείχνει το πως πρέπει να πορευτούμε στην συνέχεια .
Στο σημείο αυτό είχα την πρόθεση ,ειλικρινά ,να αναφέρω κάνα δυο ακόμη
παραδείγματα ,αλλά αφού σταμάτησα να γράφω για αρκετή ώρα ψάχνοντας ,συγνώμη δεν βρήκα άλλα.
Θέλω να είμαι σίγουρος όμως ,και ευελπιστώ ,πως υπάρχουν!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου