....Μου 'σπάσανε το μπαγλαμά....

...κάτι ψευτόμαγκες εψές αργά...
Και όμως εσυνέβη...
Τόσο καιρό ,τόσα χρόνια αντιστεκόμασταν όλοι εμείς που πιστεύουμε σε ένα ελεύθερο διαδίκτυο στην προσπάθεια ορισμένων μεγαλοσχημόνων καναλαρχών 
και ιδιοτελών επιχειρηματιών του διαδικτύου απο την μια και ενθέρμων χασοδικών ,χειροκροτητών της καπέλωσης αυτής της ελευθερίας από την άλλη ,στην λυσσαλέα και άνευ προηγουμένου προσπάθεια τους να χειραγωγήσουν αυτό το μέσο.

Χθες ,αν βέβαια όλο αυτό δεν είναι κάποιο malware ,όλοι αυτοί κατάφεραν ένα κτύπημα και πήραν έναν πόντο στην διαμάχη αυτή ,σβήνοντας τον λογαριασμό του Φιλαλήθη από το facebook με την πρόφαση ότι το όνομα Φιλαλήθης Φιλαληθόπουλος δεν τους φαίνεται αληθινό όνομα ,λες και με έλεγαν Αλέξη Αλεξίου θα ήταν διαγορετικά.

Βέβαια το οτι έσβησαν το λογαριασμό του Φιλαλήθη δεν έγινε και κάτι τρομερό μιας και δεν ήταν και τίποτα ιδιαίτερο ,αλλά η κίνηση αυτή καθεαυτή ήταν μια προειδοπόιηση για το τι μας περιμένει στην συνέχεια.

Για όσους δεν ίδρωσε ιδιαίτερα το αυτί τους ,έχει και συνέχεια.....όχι μόνο μου έσβησαν το account αλλά για να το επαναφέρουν ζητάνε δημόσια έγγραφα με ιδιαιτέρως προσωπικά δεδομένα για να μου το επαναφέρουν όπως

• Διαβατήριο
• Εκλογική ταυτότητα
• Άδεια οδήγησης
• Πιστοποιητικό γέννησης
• Πιστοποιητικό γάμου
• Επίσημα έγγραφα για την αλλαγή του ονόματός σας
• Ταυτότητα φυλής
• Προσωπική ασφάλεια ή ασφάλεια αυτοκινήτου
• Πράσινη κάρτα, άδεια παραμονής ή έγγραφα μετανάστευσης
• Δημόσιο έγγραφο ταυτοποίησης (π.χ. κάρτα ατόμου με ειδικές ανάγκες, SNAP ή δημόσιο πιστοποιητικό ταυτότητας)
  Δεν ίδρωσε ακόμα το αυτάκι σας?...διαβάστε τι άλλο θέλουν εκτός απο τα παραπάνω και μάλιστα δύο από αυτά....  ακόμα και ιατρικό μητρώο.....
   

• Αλληλογραφία
• Επιταγή
• Άδεια
• Κάρτα μέσων μαζικής μεταφοράς
• Λογαριασμός ΔΕΚΟ
• Πιστωτική κάρτα
• Σχολική κάρτα/Φοιτητικό πάσο
• Κάρτα βιβλιοθήκης
• Απόκομμα μισθοδοσίας
• Σχολικό αρχείο
• Ιατρικό μητρώο
• Αντίγραφο τραπεζικού λογαριασμού
• Κάρτα κοινωνικής ασφάλισης
• Αποδεικτικό απασχόλησης
• Απόκομμα συνδρομής σε περιοδικό
• Φωτογραφία από βιβλίο αποφοίτησης (σκανάρισμα ή φωτογραφία της συγκεκριμένης σελίδας)
• Κάρτα μέλους (π.χ. κάρτα συνταξιοδότησης, κάρτα μέλους συνδικαλιστικού οργάνου ή εργασιακή ταυτότητα)
  Βέβαια η ιστορία έχει δείξει ότι τέτοιες προσπάθειες πέφτουν πάντα στο κενό ,και κάπως έτσι θα καταλήξει και αυτή η προσπάθεια ,θα έχει την τύχη του Napster παλαιότερα ,του Piratebay σήμερα και τόσων άλλων που με τέτοια καμώματα έφαγαν τα μούτρα τους....
  ...θα τους αφήσουμε ?...φυσικά και όχι ,θα χαθούν στην λήθη του νετ σαν γραφικές απόπειρες καπήλευσης και χειραγώγησής του όπως έμειναν στην ιστορία οι προσπάθειες την Κίνας να κάνουν το ίδιο και τώρα τελευταία της Τουρκίας...  
   Τελιώνοντας θέλω να ξαναπώ ότι ,όλοι εμείς που δεν μας ενδιαφέρουν τα διαφημιστικά έσοδα και που δεν μας καίγεται καρφάκι αν δεν μας διαβάζει ούτε η μάνα μας ,όλοι εμείς που νομίζουμε οι αφελείς πως γράφοντας ανώνυμα έχουμε την ψευδαίσθηση(?) πως είμαστε ελεύθεροι ,όλοι εμείς που μπορούμε να αναδείξουμε τις Αμαλίες και τους Abdel όλου του κόσμου απλά ΔΕΝ ΘΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΜΕ!
   

Συνομήλικοι ,αυτοί οι μεγάλοι......

Πώς καταλαβαίνεις ό,τι οι συνομήλικοί σου μεγάλωσαν?..... 
Μα όταν πας σε συναυλία του Παπακωνσταντίνου ,μόνος σου.
40 χρόνια έφηβος ,40 χρόνια πότης και εγώ ,και δεν λέω να το πάρω χαμπάρι ,μεταξύ μας ούτε που το θέλω δηλαδή αλλά και ούτε που μου πέρασε από το μυαλό.Πάντα τις ίδιες μαλακίες κάνω ,πάντα τα ίδια λάθη πάντα ενθουσιώδης ενίοτε και χωρίς λόγο ,πάντα οι φίλοι μου να με κατηγορούν για επιπολαιότητα και δονκιχωτισμό.
Αυτός είμαι και μ'αρέσει ...πολύ μ'αρέσει και τώρα που το καλοσκέφτομαι μ'αρέσει περισσότερο....

Το Ελληνικό Παράδοξο.....

Πόσο οικείο αλήθεια μας φαίνεται το να κατηγορούμε ο ένας τον άλλον για προγονολατρεία.....ίσως όμως παλι και να ισχύει ,ίσως είναι μια αντανακλαστική αντίδραση της συναίσθησής μας στο να μπορέσει να βρεί κάποια πρότυπα ώστε να τα θαυμάζει και να τα αναπολεί.

Βέβαια δεν είναι και τόσο κολακευτικό το να ανατρέχουμε τόσο παλιά για να τα βρούμε ...εμείς....μα είμαστε μόνο εμείς? 

Από όσο θυμάμαι τον εαυτό μου ,θυμάμαι να είμαι σε επαφή ,λόγω καταγωγής ,και με άλλους λαούς ,να διασκεδάζω ,να συζητώ ,να καυγαδίζω και αυτό να μου φαίνεται απολύτως φυσιολογικό ,γιαυτό άλλωστε και η πλουραλιστική ,πολυπολιτισμική θεώρηση που έχω για την ιδανική κοινωνία.

Θυμάμαι πολύ καλά συζητήσεις που είχα νεαρός κάποτε ,με συνομήλικούς μου που ενώ εγώ τους έλεγα για το καινούριο τραγούδι των Duran Duran αυτοί να μου λένε με καμάρι και υπερηφάνεια ότι στο high school τους μάθαιναν για τον Σωκράτη ,τον Αριστοτέλη και τον Επίκουρο ,πράγματα που εγώ τα θεωρούσα εντελώς βαρετά.

Αυτό που ,τώρα πια πιο ώριμος και προσγειωμένος ,έχω συνειδητοποιήσει είναι πως δεν θεωρούσαν τους αρχαίους προγόνους μας σαν δικούς μας προγόνους μόνον ,αλλά και σαν δικούς τους ,σαν η περιβόητη αρχαία κληρονομιά μας να είναι μέρος και της δικής τους ,σαν η επανάσταση και η απαρχή της σύγχρονης σκέψης του 5ου αιώνα  να είναι η απαρχή και του δικού τους πολιτισμού ....πόσο δίκιο έχουν και πόσο μικρόψυχοι και ανόητοι είναι όλοι όσοι πιστεύουν το αντίθετο!

Έχουμε όλοι παρατηρήσει ,όλοι οι νοητικά υγιείς τουλάχιστον ,ότι έχει δημιουργηθεί ένα τεράστιο ρεύμα συμπαράστασης και συμπάθειας από σχεδόν όλους του λαούς του πλανήτη για το ...δράμα μας.Ένα δράμα φυσικά που μόνοι μας το δημιουργήσαμε ,μόνοι μας το τρέφουμε αλλά από κοινού με τους άλλους θα το λύσουμε.Αυτοί οι άλλοι είναι που ενώ τους βρίζουμε καθημερινά αυτοί μας συμπαραστέκονται και λυπούνται για τις δυσκολίες που μόνοι μας προκαλέσαμε και  διαδηλώνουν στις πλατείες τους ,αναρτούν πανό στα γήπεδά τους και σκαρώνουν βίντεο στο youtube για χάρη μας..

Αν θελήσουμε να βγούμε για λίγο από τα παπούτσια μας και δούμε τα πράγματα από μια άλλη πιο αντικειμενική σκοπιά ,θα δούμε ότι είναι εντελώς παράδοξο και παρανοικό να έχουμε αυτήν την αντιμετώπιση ,δεν την αξίζουμε και δεν προκύπτει από πουθενά.Υπάρχουν λαοί που δικαιούνται κατανόησης και συμπαράστασης περισσότερο από εμάς και που για το βιοτικό τους επίπεδο ,που είναι κατά πολύ χειρότερο από το δικό μας ,και τις δυσκολίες τους δεν ευθύνονται οι ίδιοι όπως είναι οι Βούλγαροι ,οι Αλβανοί και τόσοι άλλοι ανα την γη ,αλλά μόνο εμείς είμαστε αποδέκτες της συμπάθειάς τους.

Τελικά ,όσο και να θεωρούν παγκόσμια την δική μας κληρονομιά ,όσο και να πιστεύουν ότι η αρχαία Ελληνική γραμματεία είναι το πρώτο κεφάλαιο στην δίκή τους ιστορία ,κάπου μέσα τους υπάρχει και μια υποβόσκουσα ταύτιση με εμάς και θεωρούν έστω και υποσυνείδητα μια υποχρέωση να μσς συμπαθούν.Τουλάχιστον ας είναι έτσι.......   

Ο Παλιός ο Επιτάφιος.

Πάνε χρόνια τώρα που ο παλιός ο Επιτάφιος του χωριού ασκεί το καθήκον του στωικά ,δεκαετίες τώρα στέκει αγέρωχος στην γωνιά του ,πάντα στην ίδια θέση ,περιμένοντας την στιγμή που θα διαπρέψει ,που θα δεχθεί τ' άνθη από τις κοπελιές και έτσι στολισμένος και θριαμβευτής θα κάνει το γύρο του χωριού.
Πιστός στο ραντεβού του ,κάθε χρόνο την ίδια μέρα ,μπροστάρης σε έναν αέναο χορό που μόνο αυτός γνωρίζει ....και ξοπίσω του όλο το χωριό.

Έχει ιστορία αυτός ο Επιτάφιος ,έχει γνωρίσει λύπες και χαρές ,δυό πολέμους γνώρισε και δεν λύγισε ,οι παλιοί λένε πως τον έκρυβαν σε μια γράβα για να γλυτώσει από τους βομβαρδισμούς ,στα χέρια τους τον κουβάλισαν με περηφάνια τα κορίτσια του χωριού ,μα και οι μανάδες τους και οι μανάδες των μανάδων τους ακόμα και οι γιαγιάδες των γιαγιάδων τους.
Αυτός εκεί ,υπομονετικός και πειθήνιος περιμένει την μέρα ,την μοναδική αυτή μέρα που θα μεταμορφωθεί από ένα απλό ξύλινο κουτί σε ένα υπερθέαμα ανθέων και ευωδιών ,περιβαλόμενος από ένα μυστικιστικό δέος και μια θρησκευτική κατάνυξη .

Τώρα ,τα χρόνια τα πολλά ,ο πανδαμάτωρ χρόνος τον έχει πια τσακίσει ,έτσι μαυριδερός και καχεκτικός δεν υποψιάζεται καν τι του επιφυλάσει η μοίρα.Με τόσα χρόνια κακουχιών ,με τόσα χρόνια το σκώρο να του κατατρώει την σάρκα ,το γέρικο ξύλο δεν άντεξε ,όσες επισκευές και αν δέχτηκε από τον νεοκόρο.
Είναι βλέπεις και οι εποχές....τώρα πλέον οι εχούμενοι δεν καταδέχονται τον φτωχικό τον Επιτάφιο ,θέλουν άλλον πιο καλό ,πιο όμορφο ,πιο λαμπερό καλύτερο από αυτον του διπλανού χωριού.

Με το λαμπερό το στιλβωμένο ξύλο από μασίφ μαόνι ,με τις εφτά κολώνες καρυδιάς γύρω γύρω και  τα επίχρυσα τελειώματα στα μπράτσα έκανε την εμφάνισή του ο καινούριος ,στην ίδια την γωνιά που δέσποζε κάποτε παλιός.Πελώριος και επιβλητικός στέκεται αλλαζονικά ,περιμένοντας να πάρει την θέση του ,παίρνοντας μαζί και τα δάκρυα ,τις αγωνίες ,τις χαρές και μυστικά δεκαετιών.

Έφτασε η στιγμή να κάνει πια για  πρώτη φορά το καθήκον του ,να γευτεί τα δροσερά χέρια των κοριτσιών ...συμφορά!....μα δεν μπορούν!
Είναι βαρύς για τα νεαρά κορίτσια ,τόσο βάρος από το μασίφ μαόνι δεν μπορούν να το αντέξουν και οι κολώνες φαντάζουν περριτές ,οι ρόδακες ,τα επίχρυσα τα μπράτσα ,τα στιβαρά τα πόδια του δεν βοηθούν καθόλου....

Το ανθρώπινο ποτάμι διασχίζει και φέτος το χωριό ,ψαλμωδίες κατανυκτικές ακούγονται όπως πάντα ,ευωδιές και μυρωδιές από τους κατηφέδες και τα γαρύφαλα σου παίρνουν το νου σαν άλλοτε ,το αμυδρό φως των κεριών ίσα που αφήνουν να αχνοφανεί ο επιτάφιος......ο παλιός ο Επιτάφιος!!!

Respect......

Με συγχωρείτε αλλά από την στιγμή που ανακάλυψα αυτόν τύπο ,από ένα άρθρο της Lifo ,δεν μπορώ να ησυχάσω ,ο άνθρωπος είναι είναι συγκλονιστικός ,είναι σε κάθε του λέξη ,σε κάθε του φράση μες στο μυαλό μου...ακριβώς μέσα στο μυαλό μου...θαυμάστε.....

 Σε βλέπω.

Στοιβαγμένη στο κατάστρωμα στο πλοίο της γραμμής για Ηρακλειά.Φοράς μπατίκ μπλουζάκι αμάνικο και φρέσκα σανδάλια,που μοσχομυρίζουν εξάρχεια.Διαβάζεις Γιουρσενάρ και ακούς νωχελικά Mulatu Astatke, τόσο δυνατά όσο να ακούει και το διπλανό κορίτσι με το κάπρι.
Αυτό που τα απογεύματα βλέπει Μίλα, άντε στην καλύτερη Μπογδάνο και σκούζει ''τι πάθαμε με τον Τσίπρα''. 
Δεν καταλαβαίνει και την συγχωρείς. Αυτό που δεν συγχωρείς είναι ότι διαβάζει Κοέλιο, ΚΟΕΛΙΟ η βλαχάρα και έχει δικαίωμα για ψήφο γαμώτη μου.
 
Στόχος είναι να είσαι εσύ διαφορετική. Να εύχεσαι καλό καλοκαίρι από τα χριστούγεννα τσουγκρίζοντας τσιπουράκι από το χωριό και οι άλλοι καλά να πάθουν οι μικροαστάτζες. Φταίνε όμως που δουλεύεις λογίστρια σε διαφημιστική που τυπώνει φυλλάδια για φτηνά σουβλατζίδικα, ενώ θα έπρεπε να περπατάς ξυπόλητη στα αίθρια της google, κουβεντιάζοντας με ιδιοφυίες από το Μπαγκλαντες. Φταίνε γιατί αυτοί ψήφιζαν το γαμημένο το σύστημα τόσα χρόνια που δεν κατανόησε ποτέ την διαφορετικότητα σου, δεν εκτίμησε τον κόπο σου για το μεταπτυχιακό στο Πάντειο και σε έριξαν χαμηλά. Χαμηλότερα κι από τη μάνα σου την καθηγήτρια και από τον πατέρα σου που δούλευε στο Δήμο. Κι αυτοί ΠΑΣΟΚ ψήφιζαν.
 
''Όλα καλά θα πάνε μωρέ'' έλεγες στο Γυάλινο καθισμένη οκλαδόν, όταν τραγούδαγε ο Θανάσης- και είχε 120 ευρω το μπουκάλι. Όλα καλά έλεγες κι όταν πήγαινες στην Κόνιτσα να ακούσεις Χαρούλη, να μυρίσεις τα θυμάρια ξαπλωμένη, να φας τυρόπιτα χωριάτικη στο ταβερνάκι της θείας που μόνο εσύ μπορούσες να ανακαλύψεις. Όλα καλά μέχρι που αποφάσισαν αλλιώς οι Σαμαροβενιζέλοι. Που σε έφτασαν, να μην μπορεί η μάνα να τσοντάρει 50άρικο για την βενζίνη στη μηχανή. Να γαμηθούν οι φιλελέδες. Θα ματώσουν τώρα που ήρθε η αριστερά, θα πληρώσουν οι ολιγάρχες. Που πάνε να τα βάλουν με το σύντροφό σου που κάνει μαύρα ιδιαίτερα για λίγα ψωροευρώ. Να ματώσουν, αριστερά να ναι κι ότι να ναι. Θα τον καταπιείς κι αυτόν τον Καμμένο και ας πετάγατε βελάκια στη σκατόφατσα του Νικολόπουλο στο Αντιρατσιστικό. Μια χαρά τα λέει, τους γαμεί τους φιλελέδες και τους ΠΑΣΟΚους.
 
Βέβαια έχεις πάει και για post certificate στο Preston με το γαμοευρώ στην τσέπη, αλλά ποιός κολλάει στο νόμισμα πιά .Σε λίγο όλοι θα έχουν εθνικό, δεν πάει άλλο. Μια χαρά ήταν η γιαγιά με τη δραχμούλα. Δεν χρώσταγε πουθενά. Βέβαια δούλευε 12 ώρες τη μέρα στις ελιές, δεν είχε ρεύμα και το φαι δεν έφτανε για όλους,αλλά ποιός γαμεί. Ήταν ευτυχισμένοι τότε.Τι κι αν χωρίς ευρώ τα λεφτά από το μισθό δεν θα έφταναν ούτε για το διαβατήριο για την Αγγλία, τι κι αν τα παιδιά σου θα σπουδάζουν στο ΤΕΙ του χωριού σου. Και συ που σπούδασες τι κατάλαβες. Να πάνε στο χωριό να καλλιεργήσουν και να τρώνε και να ναι ευτυχισμένα. Η Δανάη και ο Χρήστος που πήραν την μεγάλη απόφαση να αφήσουν τα εξάρχεια και να πάνε Δομοκό να καλλιεργήσουν ρεβίθια, τον ήπιαν άβραστο βέβαια, γιατί ο Χρήστος δεν έκανε γι αυτά και η Δανάη έπαιρνε τρια κατοστάρικα στο βιβλιοπωλείο. Δεν βγαίνει έτσι και να σαι και χωριό. Ασε που όλη μέρα οι κουτσομπόλες ασχολούνταν με τα ντρέντλοκς του Χρήστου.
 
Άκου λίγο γλυκό μου... Καλά είναι να γράφουμε αλαζονικά στον τοίχο ''αν όχι εμείς τότε ποιοί'', αλλά αν δεν είμαστε εμείς θα στενοχώρησω, θα είναι κάποιοι άλλοι. Αγγλοι, Γάλλοι, Γερμανοί. ΑΛΛΟΙ. Καλό το μεταπτυχιακό στο Πάντειο αλλά το δημόσιο στόμωσε και δεν ξάναχει σύντομα εξετάσεις. Μαλακία έκανες που περίμενες τον επόμενο διαγωνισμό,τα πράγματα αγρίεψαν και επιπλέουν κάτι τσόκαρα που έτρεχαν εδώ κι εκεί για φτηνές δουλειές όσο εσύ έφερνες γύρες με την πριγκηπέσσα και αρνιόσουν να δεχτείς 6 κατοστάρικα. Και αντί να γκρινιάζουν μάθαιναν το σύστημα από μέσα και το πολεμούσαν και βρίσκανε τις τρύπες του και ανέβηκαν λιγάκι.'Ίσα να περνάνε καλά. Όχι δεν θα ξεκινήσουν όλοι από την αρχή αν ξανάρθει η δραχμούλα. Από κει που το αφήσαμε θα ξαναρχίσουν.Γιατί είναι αλήθεια το ευρώ δεν είναι φετίχ αλλά όποιος δουλεύει καλά το ευρώ θα δουλέψει και τη δραχμούλα.
 
Δεν θα ανοίξουν εργοστάσια μάτια μου, γιατί αν ήταν να ανοίξουν θα άνοιγαν και τώρα που έχουν φτηνό καύσιμο. Με την δραχμούλα θα ''καίει'' το καύσιμο και οι καπιταλιστές το ξέρουν.
Ούτε τα χωράφια θα παράγουν για να τρώμε και να εξάγουμε. Πρώτον γιατί είμαστε μικρή γαμοχώρα και κυρίως γιατί ένας τόνος λίπασμα θα κοστίζει όσο το αμάξι σου. Και δεν θα τα βάλεις με την COMPO,ούτε η ΕΛΒΕ με τα λιπασματάκια της θα τα βάλει.
 
Σύνελθε λίγο. Αποδέξου τη μνημονιάρα του Αλέξη κι αυτός δεν τη γουστάρει, μαζί τα πίνατε στην Ίο όταν ήταν ακόμη λεύτερη από φιλελέδες. Μην νομίζεις όλοι άκλαφτοι θα πάμε με την μνημονιάρα. Και ο τζαμπατζής δικηγοράκος που στην έσπαγε που τα έκανε όλα και ο μηχανικός και εργάτης στα έργα που σταμάτησαν και ο κλεφτάκος μαγαζάτορας που δεν σου έκοβε απόδειξη. Αλλά θα παίζει μια ελπίδα γι αυτούς και για σένα. Όχι αυτή που μας έλεγες. Η άλλη ελπίδα,αυτή που δικαιώνεται στη δουλειά όχι στη λαικομπάνικη φιλοσοφία. Άντε ΄΄καλό καλοκαίρι,όλα καλά θα πάνε''...
Josef Kapa

Τι να πω....... θα του κλέψω και άλλα .....

Η Παράνοια που Ζω.....

Αυτό που συμβαίνει είναι απίστευτο ,η απόλυτη διαστρέβλωση της κοινής λογικής ,ο απόλυτος ευτελισμός κάθε υγιούς διαλόγου ,μόνο σε κάτι εφιάλτες που έβλεπα στην εφηβία μου μπορεί να συγκριθεί αυτή παράνοια αλλά εκεί τουλάχιστον ξυπνούσα!

Έχω καταλήξει κοσμοκαλόγερος ,προτιμώ να κάθομαι σπίτι μου παρά να δω φίλους μου στα καφενεία οι οποίοι κάθονται αποσβολωμένοι και συντετριμένοι συνειδητοποιούμενοι την κοροϊδία που έπαιξαν μερικοί αριστεροί του καναπέ ,για να μην τους φέρω σε δύσκολη θέση γιατί τους τα έλεγα αυτά που να με πάρει...
Ένας από αυτούς αγνος άνθρωπος μεροκαματιάρης αριστερός από κούνια όντας με τον ΣΥΡΙΖΑ του 2% με πληροφορούσε συντετριμένος ότι την επόμενη φορά θα ψηφίσει χρυσή αυγή ,εκεί μας καταντήσανε οι άχρηστοι ,ένας άλλος λαλίστατος blogger μια από τις καλλίτερες πένες που έχω διαβάσει μάλιστα ,αναρτά posts για χαμένα όνειρα και άκαρπα νανουρίσματα με την θλίψη και την απόγνωση να αναδύεται από κάθε του λέξη ,είμαι σίγουρος οτι είναι τόσο μουδιασμένος που ίσα που αναπνέει.

Θα μπορούσαν να το είχαν υποψιαστεί ,όταν άκουγαν τόσα σούργελα και τον δημόσιο λόγο τους ,όταν άκουγαν την ανεκδιήγητη Μακρή να λέει ότι θα τυπώσει χρήμα ,ότι της αρέσει ο "Χειμώνας" του Βιβάλντι ,όταν άκουγαν την άλλη την Ξουλίδου που ψήφισε ΟΧΙ διότι είδε τον Αγιο Εφρέμ στα έδρανα της βουλής να της το υπαγορεύει ,όταν άκουγαν τον Λεουτσάκο να λέει στους δημοσιογράφους να φύγουν από το ρεπορτάζ τους διότι δεν τους είχε καλέσει ,όταν ψήφισαν σε ένα επικίνδυνο δημοψήφισμα παρωδία για την μη επιβολή μέτρων και τους προέκυψαν διπλάσια μέτρα ,όταν όλος ο πλανήτης όλοι οι έγκριτοι επιστήμονες τους λένε τη αλήθεια αυτοί επέμεναν στην κουτοπονηριά και τον μικρομεγαλισμό τους ,όταν ακόμα και ο ίδιος ο πρωθυπουργός εν τέλει τους έλεγε ότι έκανε λάθη αυτοί πίστευαν ότι κάτι του έριξαν στο ποτό του. 

Τι να πώ και τι να γράψω....θα επανέλθω σε άλλο post διότι τώρα είμαι ζαλισμένος με τόση αφέλεια...
 

Η Αριστερή η Πλατφόρμα.....

Νίκος Δένδιας και Πολιτική Μνήμη......

Μπορεί τον Νίκο τον Δένδια να μην τον ψήφισα για κάποιους λόγους  ,μα δεν θα σταματήσω να λέω ότι πρόκειται για έναν ακέραιο πολιτικό και άνθρωπο ,πανέξυπνο ,ειλικρινή ,απλοϊκό με απίστευτο χιούμορ.

Τα λέω αυτά διότι τον γνωρίζω προσωπικά από φοιτητή ακόμα ,αφού οι πατεράδες μας ήταν πάρα πολύ καλοί φίλοι.

Δεν μπορώ επίσης ,να μην του βγάλω το καπέλο όταν τον άκουσα να λέει υπερασπιζόμενος την κυβέρνηση της χώρας του οτι "....έχουμε πολιτική μνήμη και θα έρθει η στιγμή που θα λογαριαστούμε με Λετονούς ,Εσθονούς ,Λιθουανούς και Σλοβάκους για την απαράδεκτη στάση τους στο πρόβλημά μας ,την στιγμή που πριν λίγα χρόνια ερχόντουσαν και μας παρακαλούσαν σαν κοτούλες να κάνουμε τα σταβά μάτια σε κάποια κριτήρια που δεν πληρούσαν ώστε να μπουν στην ΕΕ..."
 Μπράβο ρε Νικόλα!Είμαι περήφανος που είμαστε φίλοι......

Μα Τι Μας Συμβαίνει Επιτέλους!

Θα εξηγηθώ για άλλη μιά φορά ,έχω βαρεθεί να τα λέω ξανά και ξανά ,δυστυχώς αδυνατώ να καταλάβω γιατί οι περισσότεροι αδυνατούν να καταλάβουν ,ίσως παρασυρώμενοι από τις γυναίκες τους που δίνουν ρέστα στα facebook αρμενίζοντας τάχα αντιστασιακές παντιέρες χωρίς να γνωρίζουν καν τι είναι το ΑΕΠ και τι το ESF αφού δεν είχαν ασχοληθεί ποτέ άλλωτε.

Είναι γνωστός ο θαυμασμός μου για τον Βαρουφάκη αφού πολλάκις έχω αναφερθεί εδώ μέσα για την επιστημονική και τεχνική του αρτιότητα ως οικονομολόγου ,εκτός αυτού είναι και αρκετά ευφυής.

Αυτά όμως ,από μόνα τους ,δεν τον κάνουν αποτελεματικό.Βεβαίως και έχει δίκιο ,βεβαίως και το παγκόσμιο οικονομικό σύστημα είναι βασισμένο στην αλλαζονία ,τον τυχοδιωκτισμό και στις ορέξεις των ισχυρών ,άλλο όμως αυτό και άλλο να προσπαθείς ως άλλος Δον Κιχώτης να αλλάξεις το παγκόσμιο οικονομικό κατεστημένο στην καμπούρα ενός λαού που από την μια δεν μπορεί διότι δεν έχει την δύναμη και από την άλλη δεν μπορεί διότι δεν έχει την παιδεία.

Έβαλαν έναν λαό να επαναστατήσει τάχα στην παγκόσμια ελιτ ,μόνο ...ολομόναχο...χωρίς καν να ενδιαφερθούν τουλάχιστον να καβατζώσουν έστω και έναν σύμμαχο...τίποτα.

Αλλά όπως μας έχει διηγηθεί η Ιστορία πάμπολλες φορές στο παρελθόν ,αυτό είχε ως αποτέλεσμα μια εκφασιστοποίηση της κοινωνίας ,όπου δαιμονοποιήτε η αντίθετη άποψη πράγμα τρομερά επικίνδυνο και έναν αναπόφευκτο διχασμό ,εμένα για παράδειγμα μου έκοψε την καλημέρα ο κολλητός μου επειδή έχω "την άλλη άποψη" ο οποίος είναι αρκετά μορφωμένος ,αριστερός και ευφυής πλην όμως παραπλανημένος .

Δεν ξέρω πως θα βγεί η χώρα μου από αυτόν τον παραλογισμό ,με την πάροδο του χρόνου-ιατρού? ,με την προσαγωγή στην δικαιοσύνη όλων αυτών που δημιούργησαν αυτήν την παράνοια και δη ολων των πρώην πρωθυπουργών? ,με ομαδικό ξεμάτιασμα? με επικράτηση επιτέλους της γαμημένης κοινής λογικής?.....θα δούμε.....

Καλή τύχη αδέρφια....

Θα είναι σαν να πηδάς τον πλανήτη αλλά δεν θα τον πηδάς (Νεαρός ΠαρΪσιος)....

Αυτήν την δουλειά την ανέλαβαν ,εντελώς αναπάντεχα? οι κινέζοι... ,τζογαδόροι από την φύση τους ,σαν και του λόγου μας ,την πάτησαν όπως και η αφεντιά μας το 1999.
 
Οι κάτοχοι του μεγαλύτερου χρέους των αμερικανών έχουν χάσει στο υπερ-υπερτιμιμένο τους χρηματιστήριο πάνω από 30% ,πράγμα που κάνει το ελληνικό πρόβλημα να φαινεται σαν πορδή μέσα σε τυφώνα.
 
Ο Θεός της Ελλάδος δεν έχει πει ακόμα την τελευταία του κουβέντα.....

Κάλιο Αργά Παρά Ποτέ......

Δεν ξέρω αν τελικά καταφέρει κάτι θετικό ο Τσίπρας με αυτές τις περίλαλες διαπραγματεύσεις του ,πράγμα το οποίο θα το 'θελα μα την Παναγία περισσότερο και από αυτόν τον ίδιο ,προσωπικά δεν έχει καταφέρει να με πείσει πλήρως ,πλήν όμως δεν μπορώ να μην εξάρω την δευτερολογία του σήμερα στην ευρωβουλή.Μπράβο του.....

Έτσι θα ήθελα να συμπεριφέρεται ο ηγέτης της χώρας μου και όχι σαν ένα αυτιστικό που δεν έβγαζες άκρη ,μακάρι να συνεχίσει έτσι και ποτέ δεν ξέρεις......

Ελλάδος Τύπου Εξέλιξις.....

Παλιότερα κρύβαμε τον "Ελεύθερο Τύπο" μέσα στην "Αυριανή" ,αργότερα κρύβαμε την "Νίκη" μέσα στον Ελεύθερο Τύπο" ,σήμερα κρύβουμε ένα πεντόευρο μέσα στην "Αυγή".....

Should i Make the Right Decision or the Wrong one?

Έπρεπε να φτάσουμε σήμερα ,ημέρα εκλογών για το δημοψήφισμα ,για να μας κάνουν σαφές άπαντες ,ευρωπαίοι ,αμερικάνοι και λοιποί ,ότι όποιο και να είναι το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος οι κινήσεις και οι επιλογές είναι ακριβώς οι ίδιες.

Ούτε η ευρωπαική πορεία της χώρας διακυβέυεται ,ούτε και το νόμισμα...οπότε ποιό είναι το ερώτημα?
Σε αυτόν τον παραλογισμό εγώ έχω σηκώσει τα χέρια ψηλά ,βέβαια θα βρεθούν κάποιοι να πουν ,μα διακυβεύεται αυτό και το άλλο ,αλλά εγώ τα ακούω βερεσέ όλα αυτά.

Το πιό προφανές ,μέσα σε όλα αυτά ,είναι να ψηφίσει κανείς ΟΧΙ ,αφού δεν ρισκάρουμε τίποτα και έτσι θα δείξουμε οτι στηρίζουμε την κυβέρνησή μας ,μα αυτό ήδη ισχύει αφού η εντολή που πήρε είναι αρκετά πρόσφατη.

Αυτό που θα πρέπει να λάβουμε υπόψη μας λοιπόν είναι η πρόθεση της κυβέρνησης ,μια πρόθεση για την οποία δεν είμαι καθόλου σίγουρος ,αυτή δεν είναι μια κυβέρνηση αριστεράς απλώς ,αλλά μιας ριζοσπαστικής αριστεράς ,της οποίας τις προθέσεις δεν εμπιστεύομαι καθόλου.
Είναι βέβαια και η παρουσία του Βαρουβάκη ,στον οποίον τρέφω απεριόριστο σεβασμό και θαυμασμό και ίσως είναι ένας λόγος να το ξανασκευτώ.

Το μόνο σίγουρο πάντως είναι ότι θα πάω και φηφίσω χωρίς άγχος και περίσκεψη αφού ότι και να ψηφίσω θα είναι ΑΚΡΙΒΩΣ το ίδιο.

Δύο Λόγια....

Αυτό ήταν λοιπόν!

Τα καταφέρανε οι τρισμέγιστοι φωστήρες του έθνους.Εύγε!!!

Κατάφεραν να διχάσουν για άλλη μια φορά το έθνος ,ένα έθνος που βολοδέρνει επι δεκαετίες ανάμεσα σε ανάξιους πολιτικούς ψηφισμένους από πανικοβλημένους ψηφοφόρους από το μετεμφυλιακό στρες ,σε πολιτικάντηδες μαυρογιαλούρους που μόνο στόχο είχαν τον προσωπικό τους πλουτισμό και σε αρκετά σούργελα του δημόσιου life style που πίστευαν οι ανόητοι οτι η δημοφιλία τους ,που είχαν αποκτήσει είτε κλωτσώντας ένα τόπι είτε κάνοντας μιμίσεις στην τηλεόραση ήταν αρκετή ώστε να οδηγήσουν και να κυβερνήσουν την χώρα.   

Και να που φτάσαμε στο σημείο να καλούμαστε με μία ψήφο να τετραγωνίσουμε τον κύκλο....μα να ήταν μόνον αυτό?...αυτό θα ήταν σχετικά εύκολο για έναν λαό που κατάφερε να έχει ένα αξιοπρεπέστατο βιοτικό επίπεδο ανάμεσα σε μια γειτονιά ταλαιπωρημένων λαών χωρίς δημοκρατία ,έρμαια δικακτορίσκων και εμμονικών ηγετών.Η Ελλάδα μας ,φάνταζε για χρόνια σαν μια όαση ,παραφωνία στην έρημο της γειτονιάς της. 

Αυτό που καλούμαστε να απαντήσουμε είναι το ποιός έχει τελικά δίκιο ,ο δεξιός νενέκος προδότης  που αρκείται στα τέσσερα να είναι έρμαιο των Ευρωπαϊκών ορέξεων ,παραβλέποντας ένα ένδοξο παρελθόν με σύμβολα όπως ο Κωλοκοτρώνης ,ο Λεωνίδας και ο Μεταξάς με το όχι του ή έχει τελικά δίκιο ο αριστερός προδότης που θέλει να κάνει την Ελλάδα Βενεζουέλα και Βόρεια Κορέα ,αποκομένη από το διεθνές συνάφι και να τρώμε τελικά ακρίδες δέντρων και νερό από λούμπες ωσάν τον Ιωάννη τον ασκητή;

Εδώ που φτάσαμε τελικά ,πρέπει ο καθένας να κάνει μια επιλογή ,κατάφεραν οι ανίκανοι λαμβάνοντες επιλογών να μας πετάξουν την καυτή πατάτα και ως μη έχοντας άλλη επιλογή θα πρέπει για άλλη μια φορά να βγάλουμε εμείς τα κάστανα από την φωτιά. 

Παίρνοντας ξεκάθαρη θέση λοιπόν ,έλαβα υπόψη μου αυτό που ονειρεύτικα μια μένα ,για τους φίλους μου και τα παιδιά μου.
Ονειρεύτικα μια κοινωνία ελεύθερη ,δημοκρατική ευημερούσα ανάμεσα σε άλλους δημοκρατικούς λαούς οι οποίοι αναγνωριζόμενοι τα λάθη και τις έριδες του παρελθόντος πάσχιζαν να έρθουμε όλοι μαζί τόσο κοντά ώστε να καθίσταται αδύνατα τα σφάλματα του παρελθόντος.
Δεν επιθυμώ να πορεύομαι μονάχος ,ως άλλος δον Κιχώτης και να αναζητώ απεγνωσμένα πλήν όμως μάταια την πλούσια ,ακριβοθώρητη βόρεια Δουλτσινέα μου.
Δεν επιθυμώ να είμαι καλλίτερος ,εξυπνότερος και δημοκρατικότερος από κανέναν  άλλον ,θέλω να είμαι ίσάξιος με τους εταίρους και φίλους μου ,θέλω να εξακολουθώ να παίρνω απο κοινού με αυτούς αποφάσεις για το μέλλον μας
Και αν κάτι στράβωσε στην πορεία ,που όντως αυτό συνέβη τώρα ,εδώ είμαστε να το διορθώσουμε ...όλοι μαζί...με μένα μαζί ,και όχι χωρίς εμένα επιλέγοντας την φυγή.

ΝΑΙ ,λοιπόν στα όνειρά μου ,ναί στην συνύπαρξη με τους φίλους μου ,ναι στην κοινή μας πρόοδο ,ναι στην ισότητα ,στην δημοκρατία ,στην ευημερία ναι στην διαλλακτικότητα ,στην κοινή λογική και τέλος βρέ αδερφέ ,ναί στην αισθητική μου.

Αδέρφια ,σας διαβεβαιώ ότι δεν είμαι προδότης ,ούτε ποτέ μου ήμουν νενέκος ,είμαι και εγώ περήφανος για τα έπη της πατρίδας μου ,για τον Κολοκοτρώνη ,για τον Καραϊσκάκη ,τον Λεωνίδα για το έπος του '40 ,αλλά επιτρέψτε μου να είμαι εξίσου υπερήφανος για τον Αριστοτέλη ,τον Θουκιδίδη ,τον Πλάτωνα και τον Σωκράτη οι οποίοι  είχαν στάση ζωής την διαλλακτικότητα και την Δημοκρατία και όχι την σύγκρουση και την μισαλλοδοξία.

Μπορεί να κάνω λάθος ,αλλά όπως έχω γράψει και παλαιότερα στη δημοκρατία δεν υπερισχύει η γνώμη των αρίστων αλλά των πολλών ,έτσι ήταν και έτσι θα είναι μέχρι να βρούμε κάτι καλλίτερο. 

Και να θυμάστε αυτό που είχε πει ο παμέγιστος Καζαντζάκης ..."Ο σωστός δρόμος είναι ο ανήφορος"

Βέβαια ανήφορος μεγαλύτερος ,θα είναι για αυτούς που έχουν κάτι να προσφέρουν ,κάποιοι οι οποίοι έχουν κάποιες εναπομείνασες καταθέσεις ,κάποιοι που έχουν περιουσία μεγαλύτερη από κάποιους άλλους κάποιοι που το βιοτικό τους επίπεδο είναι πέραν του μέσου όρου ,αυτοί θα πρέπει να προσφέρουν για να μην τα χάσουμε όλοι μας όλα.
Τι να κάνουμε ,έτσι είναι ,μακάρι να ανήκα και εγώ σε αυτήν την κατηγορία και να με καλούσαν να συνεισφέρω και εγώ ,πιο πολλά θα μου απέμειναν από αυτά που έχω τώρα ...δηλαδή τίποτα.

Γιαυτό ας ψηφίσουμε όλοι ΝΑΙ ,και να μην φοβόμαστε κάποιους συμβιβασμούς που θα κάναμε έτσι και αλλιώς ,εμείς που δεν έχουμε ,δεν έχουμε να χάσουμε τίποτα  ,σε αντίθεση με αυτούς που έχουν οι οποίοι θα κληθούν να προσφέρουν τον οβολόν τους για το σύνολο.

Καλή τύχη αδέρφια μου.....

Προγόνων Πρόνοια....

Με όντινα και άτινα ,περιήλθομεν εις εθνικήν κατάθλιψιν η γαρ μόνη σωτηρία μας η από κοινού εμφάνισις του Τάλου του σιδηρόφρακτου και Εχετλαίου του γοργορόπους αφού η από μηχανής θεότης πια ,προ πολλού εξέμεινεν καυσίμων......

Ο Παγκόσμιος Μινώταυρος και η Ελληνική Αριάδνη...

  Παραβλέποντας την συνήθη πρακτική μου ,να μην εκφράζω εδώ θέματα της επικαιρότητας ,έτσι ώστε να έχω τον χρόνο να τα εκφράσω πολύ αργότερα με πιο ολοκληρωμένη ματιά απαλλαγμένη από συναισθηματικές φορτίσεις και ελλιπή πληροφόριση ,αποφάσισα να κάνω μια εξαίρεση και να πω δυό κουβέντες.
   
    Πρώτα από όλα ,και όσο αφορά το δημοψήφισμα της Κυριακής ,θέλω να πω ότι δεν έχω καμία διάθεση να αποφασίσω στη τύχη και εν θερμώ.

    Θέλω να αποφασίσω με βάση τα δικά μου συμφέροντα εν πρώτοις και των συμφερόντων της παρίδας μου στην συνέχεια.

    Προσπαθώ να αποφύγω συναισθηματικές κορώνες του τύπου "θα μας κάνουν υποτελή αποικία οι δεξιοί προδότες" από την μία ή "θα μας κάνουν Ζάμπια και Αλβανία του Χότζα οι αριστεροί προδότες" από την άλλη.

     Ωστόσο κάτι θα πρέπει να αποφασίσω για την Κυριακή ,κάτι που θα επηρεάσει όχι μόνον την ζωή την δική μου και των φίλων μου αλλά και την ζωή των παιδιών μου και των δικών τους.

    Από την μία είχαμε αποφασίσει και έχουμε μάθει να ζούμε υπό ένα καθεστώς εταιρικό με τους άλλους ευρωπαίους με μια σχέση αρμονική και επωφελή για όλους ,είχαμε μάλιστα και ένα νόμισμα για το οποίο είχαμε θυσιάσει τότε την δραχμή μας και έκτοτε ζούσαμε αρμονικά.

   Από την άλλη αυτή η σχέση έχει ξεφύγει από τον σκοπό που είχε δημιουργηθεί αφού τα ηνία αυτής έχουν αναλάβει προ πολλού απρόσωποι υπολογιστές ,νούμερα και στατιστικά μοντέλα.

    Με μια πρώτη ματιά ,φαίνεται αυτονόητο ότι η προσπάθειά μας θα πρέπει να επικεντρωθεί στην διόρθωση αυτής της επιπλοκής απο κοινού και όχι η φυγή απο αυτό το πρόβλημα γιατί έτσι θα εδραιωθεί και παγιωθεί αυτή η στρέβλωση αφού δεν θα υπάρχει κανείς για να την διορθώσει.Με μια δεύτερη ματιά ίσως κάποιος δει ότι αυτό δεν είναι πρόβλημα αλλά το νομοτελιακό αποτέλεσμα μιας συμμαχίας καταδικασμένης να αποτύχει από την γέννησή της.

     Στον αγώνα μου να αποφασίσω το σωστό θα λάβω υπόψη μου ,μεταξύ και άλλων πολλών ,την άποψη του Βαρουφάκη που παραθέτω παρακάτω.....
    

ΥΓ. Όποιος θέλει μπορεί να γράψει στα σχόλια να του δανείσω[wink] τον ¨Παγκόσμιο Μινώταυρο" του Βαρουφάκη σε PDF.

Ένας Παγκόσμιος Μινώταυρος

"Η πενία της εργασίας και η αυθάδεια του κεφαλαίου υπό την σκιά των αμερικανικών ελλειμμάτων"

του

Γιάννη Βαρουφάκη

UADPhilECon

Τμήμα Οικονομικών Επιστημών

Πανεπιστήμιο Αθηνών

Διδάσκων στην Ακαδημία των Συνδικαλιστών της Γ.Σ.Ε.Ε

1. «Σοσιαλισμός με δανεικά δεν γίνεται. » Αυτή δεν ήταν η βασική κριτική εναντίον των κυβερνήσεων Μιτεράν και Παπανδρέου στις αρχές της δεκαετίας του 80; Ήταν μια εύστοχη κριτική, ένα επιχείρημα που πόναγε, ακριβώς επειδή οι περισσότεροι σοσιαλιστές κατά βάθος ενστερνίζονταν μια ηρωική θεωρία περί προόδου σύμφωνα με την οποία ο δανεισμός είναι για τους αδύναμους, και η οικονομική ισχύς χρειάζεται την δημιουργία πλεονασμάτων.

Την ίδια όμως εποχή, στο παγκόσμιο στερέωμα, συνέβαινε κάτι περίεργο: Αντί για τον σοσιαλισμό, τα δανεικά έχτιζαν την μεγαλύτερη αυτοκρατορία που είδε ποτέ ο πλανήτης. Και δεν ήταν απλώς δανεικά. Ήταν ένα τσουνάμι χρέους που συνεχίζει ακάθεκτο έως σήμερα, συνεισφέροντας συστηματικά στην Αμερικανική ηγεμονία. Κάθε μέρα που είναι ανοικτά τα χρηματιστήρια, 3 δις δολάρια εισρέουν καθαρά στην Αμερικανική οικονομία. Οι Κινέζοι και Ινδοί μόλις πρόσφατα προστέθηκαν στις τάξεις των Ιαπώνων, Κορεατών, Ταϋλανδών και, βεβαίως, Ευρωπαίων, που συντηρούν εδώ και 25 χρόνια το δυσθεόρατο, καθαρό Αμερικανικό χρέος των 3 τρις δολαρίων.

Αν χρωστούσα 2 φορές την αξία της περιουσίας μου, οι συντηρητικοί οικονομολόγοι θα με χαρακτήριζαν απερίσκεπτο. Όταν ένα μικρό κράτος, όπως η Ελλάδα, δανειστεί για να μοιράσει μικρά επιδόματα στους πιο αδύναμους των συμπολιτών μας, το χαρακτηρίζουν ανεύθυνο. Όταν όμως μια μεγάλη χώρα δανείζεται τρις για να χτίσει Αυτοκρατορία, κριτική καμία! Μπορεί κάπου-κάπου να ψιθυρίζουν πως ίσως χρειαστεί μια σημαντική αναπροσαρμογή στην αξία του δολαρίου, και μια συρρίκνωση της αμερικανικής ζήτησης, όμως δεν τολμούν να αναλογιστούν τις επιπτώσεις της υποτίμησης του δολαρίου που πραγματικά θα εξαφάνιζε τα Αμερικανικά ελλείμματα.

Ας είμαστε ξεκάθαροι: Η διεθνής οικονομία, όπως την ξέρουμε σήμερα, θα κατέρρεε εάν εξαφανίζονταν τα Αμερικανικά ελλείμματα. Η διεθνής μεγέθυνση απαιτεί ισχυρή ζήτηση από τους αμερικανούς αγοραστές. Αλλά η ζήτηση αυτή χρειάζεται ξένα κεφάλαια, δανεικά, για να συντηρηθεί στα απαιτούμενα επίπεδα.

Βλέπουμε λοιπόν ότι τα χρέη….. είναι ΟΚ εφόσον: 1^ον είναι τεράστια και 2^ον χρησιμοποιούνται, όχι για να πληρώνουν την σύνταξη της ελληνίδας αγρότισσας ή τον μισθό της Γαλλίδας νοσοκόμας, αλλά για να υποστηρίζουν το βιοτικό επίπεδο κάποιων μερών της Αμερικανικής αστικής τάξης. Παγκοσμιοποιημένη έκδοση του σλόγκαν του καλού τραπεζίτη: Μην δανείζετε ποτέ χρήματα σε αυτούς που τα έχουν πραγματική ανάγκη!

Τι σχέση έχουν αυτές οι σκέψεις με το θέμα μας σήμερα; Με τα περί Κεφαλαίου και Εργασίας στην Εποχή της Παγκοσμιοποίησης; Πως σχετίζεται αυτή η θεματική με την παρατήρηση ότι ζούμε σε έναν περίεργο κόσμο όπου η μεγαλύτερη των μεγάλων δυνάμεων θεμελιώνεται σε βουνά δανεικών τα οποία συνεισφέρουν φτωχότεροι ξένοι; Πιστεύω πραγματικά ότι το ερώτημα πρέπει να αντιστραφεί: Δεν είναι δυνατόν να προσεγγίσουμε ορθολογικά τις προοπτικές του κόσμου της εργασίας σήμερα χωρίς να έχουμε πρώτα κατανοήσει τον κοσμογονικό γεγονός των αρχών της δεκαετίας του 80. Την γένεση αυτού που ονομάζω Παγκόσμιο Μινώταυρο.

2. Ο σύντομος αιώνας της αμερικανικής επικυριαρχίας ξεκίνησε το 1947.

Η πρώτη περίοδός του διαρκεί μέχρι το 1970. Είναι η περίοδος που η αμερικανική κυριαρχία χτίζεται στην βάση εξαγωγών αμερικανικών κεφαλαίων. Από τα τέλη της δεκαετίας του 1970 αυτή η ροή έχει αντιστραφεί. Από την Ευρώπη και τη Ιαπωνία τα κεφάλαια ρέουν προς τις ΗΠ. Το μέγεθος αυτής της μεταστροφής είναι το σημαντικότερο φαινόμενο των τελευταίων 60 ετών. Θυμίζουν έναν Παγκόσμιο Μινώταυρο, του οποίου η όρεξη είναι μνημειώδης. Που αν δεν ικανοποιηθεί με απίστευτες θυσίες από ολόκληρο τον κόσμο απειλεί να μας συμπαρασύρει όλους σε μια κρίση που θα μείνει στην Ιστορία ως εφάμιλλη εκείνης του 1929.

Ας τα πάρουμε από την αρχή. Το 1945 οι ΗΠΑ βρέθηκαν να είναι οι μοναδικοί δανειστές (με την εξαίρεση ίσως της Ελβετίας) και η χώρα με το μοναδικό διεθνές, το μοναδικό μετατρέψιμο, νόμισμα. Όλο το διεθνές εμπόριο βασιζόταν, για πρώτη φορά στην ιστορία, σε ένα νόμισμα: στο δολάριο. Έστω και μια μικρή κρίση στην Αμερικανική οικονομία θα κλόνιζε τον υπόλοιπο κόσμο. Έτσι οι ίδιοι οι Αμερικανοί ιθύνοντες δρομολόγησαν τη δημιουργία δύο άλλων ισχυρών νομισματικών ζωνών, του Μάρκου και του Γιεν, τα οποία θα λειτουργούσαν επικουρικά ως προς το δολάριο.

Βέβαια ισχυρά νομίσματα δεν νοούνται δίχως ισχυρές οικονομικές ζώνες γύρω τους, δίχως βιομηχανίες με εξασφαλισμένη ικανή ζήτηση για τα προϊόντα τους και πρόσβαση σε πρώτες ύλες. Για τουλάχιστον 25 χρόνια, οι ΗΠΑ επένδυσαν στο προσεκτικό κτίσιμο αυτών των δύο «ζωτικών οικονομικών χώρων». Η ΕΕ δεν είναι παρά η μετεξέλιξη της ζώνης που σχεδίασαν οι ΗΠΑ γύρω από την Δ. Γερμανία. Όσο για την Ιαπωνία, και παρά τις δυσκολίες που έφερε η νίκη του Μαο, η αμερικανική πολιτική υποστήριξε επιθετικά την Ιαπωνική ζώνη οικονομικής επιρροής με δύο τρόπους: (α) Ανοίγοντας την Αμερικανική και την παγκόσμια αγορά στα Ιαπωνικά αγαθά και (β) θεμελιώνοντας, μέσω των πολέμων της Κορέας και του Βιετνάμ, την οικονομική άνθιση της ΝΑ Ασίας.

3. Η γενναιόδωρη αυτή περίοδος έληξε όταν ο Ho Chi Minh αρνήθηκε να ηττηθεί στο Βιετνάμ και τα Αμερικανικά ελλείμματα του ισοζυγίου πληρωμών χτύπησαν το βαθύ κόκκινο πέραν του ορίου που έκανε ξένους επενδυτές (Ευρωπαίοι και Ιάπωνες ως επί το πλείστον) να φοβηθούν κατάρρευση του μεταπολεμικού συστήματος μετατρεψιμότητας του δολαρίου χρυσό, τους έκανε να βιαστούν να απαιτήσουν την μετατροπή των δολαρίων τους σε χρυσό, και έτσι επέφερε την άρση της μετατρεψιμότητας του δολαρίου σε χρυσό. Κάπως έτσι ξεκίνησε η νέα περίοδος της αμερικανικής επικυριαρχίας.

Ο πανικός στην Washington μεγάλος. Η έμφαση στράφηκε από την υποστήριξη της Ιαπωνίας και της Γερμανίας στην καταπολέμηση του ελλείμματος. Πως το καταπολέμησαν; Αυξάνοντας την τιμή της ενέργειας. Ο ίδιος ο Henry Kissinger, στην αυτοβιογραφία του το 1982, εξηγεί γλαφυρά τι έγινε: Όταν ο OPEC, χωρίς να το εννοεί, απείλησε με εμπάργκο, οι ΗΠ τους εξώθησαν να το κάνουν. Με μια σειρά από μέτρα οδήγησαν την τιμή του πετρελαίου υψηλότερα από το επίπεδο που ήθελε ο ίδιος ο OPEC.

Γιατί; Επειδή, να το πω απλά, η Αμερικανική οικονομία ήταν λιγότερο εξαρτημένη σε εισαγωγές πετρελαίου από την Ευρωπαϊκή και την Ιαπωνική. Έτσι το ισοζύγιο βελτιώθηκε υπέρ της Αμερικής. Το δολάριο παρέμεινε η μονάδα μέτρησης της αξίας του πετρελαίου. Η αύξηση της τιμής του πετρελαίου μας έφερε τον στασιμοπληθωρισμό και τα υψηλότερα διεθνή επιτόκια της ιστορίας. Τίποτα δεν επέφερε τόσο ανεπανόρθωτο πλήγμα στα καθεστώτα που εχθρεύονταν τις ΗΠΑ, από τον Τρίτο Κόσμο μέχρι την Γιουγκοσλαβία και Πολωνία, όσο αυτή η αύξηση στα επιτόκια.

Έτσι λύθηκε το πρόβλημα με το ισοζύγιο πληρωμών των ΗΠΑ. Όχι επειδή αυξήθηκαν οι Αμερικανικές εξαγωγές. Οι ΗΠΑ απλώς άρχισαν να ελκύουν κεφάλαια από τον υπόλοιπο κόσμο, μέσω ομολόγων και του χρηματιστηρίου, επειδή ο υπ. κόσμος έπασχε από στασιμοπληθωρισμό χειρότερο των ΗΠΑ.

Για να διατηρηθεί η συνεχής ροή κεφαλαίων προς τις ΗΠΑ, η Ευρώπη και η Ιαπωνία έπρεπε να εισέλθουν σε μια μόνιμη σχετική ύφεση. Ο χαμηλός πληθωρισμός ήταν βασικό εργαλείο της στρατηγικής. Στόχος της Washington από τις αρχές της δεκαετίας του 80 είναι να ενισχύει την αμερικανική κεφαλαιαγορά με βήματα που (α) κρατούν τον αμερικανικό πληθωρισμό χαμηλά και (β) διατηρούν την οικονομία της Ιαπωνίας και της Ευρώπης σε κατάσταση σχετικής ύφεσης. Οι εγχώριες τιμές στην Αμερική κρατιούνται χαμηλά με πολιτικές καθήλωσης των μισθών, μονοψωνιακές εισαγωγές από Κίνα και Ινδία, σύμφωνα με το μοντέλο του κολοσσού Wal-Mart, και μαζική λαθρομετανάστευση. Όσο για την επιβράδυνση της ανάπτυξης σε Ευρώπη και Ιαπωνία, για αυτό αρκεί η μαζική μετανάστευση Ευρωπαϊκών και Ιαπωνικών κεφαλαίων προς τις ΗΠΑ.

Δεν είναι πρώτη φορά που παρατηρείται κάτι τέτοιο. Από το 1880 έως το 1914 η Βρετανία έπασχε από ελλειμματικό ισοζύγιο πληρωμών. Πως το έλυνε; Η Βρετανία φορολογούσε τις Ινδικές εξαγωγές στον υπόλοιπο κόσμο έτσι ισοσκέλιζε το ισοζύγιό της. Κάτι τέτοιο κάνουν και οι ΗΠΑ σήμερα. Μόνο που στον ρόλο της Ινδίας έχουν θέσει τον υπόλοιπο κόσμο. Το πρόβλημα όμως είναι, ότι αντίθετα με την Ινδία που μπορούσε να εξάγει στον υπόλοιπο κόσμο, ο υπόλοιπος κόσμος δεν μπορεί να εξάγει στον… υπόλοιπο κόσμο!

Υπό αυτή την έννοια η Washington, ελλείψει δυνατοτήτων διαπλανητικού εμπορίου, επιβάλει, διεθνώς, στον κόσμο της εργασίας μια πολιτική παγκόσμιας ύφεσης, χωρίς την οποία η παγκοσμιοποιημένη οικονομία θα καταρρεύσει.

4. Στο μεταξύ, στην υφήλιο όλη, έχει περάσει το εξής τετράπτυχο ως η μοναδικά ορθολογική συνταγή για την ανάπτυξη:

(a) Μας λένε ότι η απορύθμιση των αγορών εργασίας είναι το καλύτερο αντίδοτο της ανεργίας και εγγύηση για την παραγωγικότητα

(b) Μας λένε ότι τα προστατευτικά δίχτυα του κοινωνικού κράτους αφαιρούν κίνητρα και απενεργοποιούν τις παραγωγικές δυνάμεις

(c) Μας λένε ότι η κοινωνική δικαιοσύνη απαιτεί να αφήσουμε τους πλούσιους να πλουτίσουν κι άλλο, γιατί έτσι κάποια από τα οφέλη θα «στάξουν» λίγο-λίγο και προς τα κάτω, στους φτωχούς

(d) Μας λένε ότι η καλύτερη στρατηγική εναντίον της φτώχειας είναι να δοθούν κίνητρα και μέσα στους φτωχούς να εργάζονται σκληρότερα και να επενδύουν στο ανθρώπινο κεφάλαιό τους.

Και οι 4 οδηγίες προκύπτουν από την ιδεολογική κυριαρχία του Αμερικανικού μοντέλου. Οι ελίτ μας στην Ευρώπη, και αλλού, φαίνονται πεπεισμένες για του λόγου το αληθές. Φευ, πρόκειται περί πλάνης. Ας πάρουμε τις 4 αυτές οδηγίες μια προς μια:

Μειώνει την ανεργία η απορύθμιση της αγοράς εργασίας; Αντιστρατεύεται την μεγέθυνση ένα ισχυρό κοινωνικό κράτος; Ανέκαθεν Ευρώπη και Ιαπωνία ρύθμιζαν την προσφορά εργασίας και είχαν παρεμβατικά κράτη πρόνοιας. Γιατί η παραγωγικότητά τους ξεπερνούσε εκείνη της Αμερικής μέχρι τη δεκαετία του 70; Γιατί η πορεία της ανεργίας τους δεν ήταν καθόλου χειρότερη από της Αμερικής; Τι ακριβώς άλλαξε την δεκαετία του 80 και η Αμερική πέρασε μπροστά; Μήπως τελικά η υπεροχή του Αμερικανικού μοντέλου μετά το 80 οφείλεται σε κάτι άλλο;

Όχι θα πουν πολλοί. Σε αυτό οφείλεται. Στην ευελιξία του Αμερικανικού μοντέλου η οποία φάνηκε μόνο μετά το 80 γιατί τότε αναδύθηκε η Νέα Οικονομία. Αυτή ευθύνεται για τον βαθύ μετασχηματισμό του καπιταλισμού, Αυτή έριξε το τείχος που χωρίζει το κεφάλαιο από την εργασία, καθώς ακόμα και οι φτωχοί, μέσω των νέων τεχνολογιών, έχουν πρόσβαση στα μέσα παραγωγής. Η Νέα Οικονομία, λένε, δημιούργησε νέες ευκαιρίες για την παραγωγή πλεονασμάτων που η Ευρώπη και η Ιαπωνία, κολλημένες όπως παραμένουν σε απαρχαιωμένες αξίες εργασιακών δικαιωμάτων και κοινωνικής προστασίας, δεν μπόρεσαν να εκμεταλλευτούν.

Είναι όμως αλήθεια; Ας υποθέσουμε ότι είναι. Ότι οι ΗΠΑ τρέχουν προς το μέλλον εκμεταλλευόμενες καλύτερα τις νέες τεχνολογίες, κινητοποιούμενες από το προτεσταντικό ήθος της ελεύθερης πρωτοβουλίας και απελευθερωμένες από νομικούς περιορισμούς που κάνουν την μισθωτή εργασία δυσκίνητη. Αν ήταν έτσι, δεν θα έπρεπε ο δυναμισμός της Αμερικανικής οικονομίας να ήταν σχετικά ισχυρότερος σε όλους τους κλάδους που βασίζονται στις νέα τεχνολογίες. Δεν είναι όμως!

Οι μόνοι κλάδοι στους οποίους οι Αμερικανικοί ξεπερνούν τους αντίστοιχους Ευρω-Ιαπωνικούς είναι εκείνοι που συνδέονται με τα αμυντικά προγράμματα των ΗΠΑ – ένα σύστημα κρατικών επιχορηγήσεων που κάνει τα ευρωπαϊκά κοινωνικά κράτη να μοιάζουν με παιδική απογευματινή.

Οπότε, αν δεν είναι οι νέες τεχνολογίες και η Νέα Οικονομία που ευθύνονται για την ραγδαία σχετική αύξηση της Αμερικανικής παραγωγικότητας μετά το 1980, τότε τι είναι; Τι άλλο άλλαξε ραγδαία την δεκαετία του 1980; Δεν είναι καταπληκτικό ότι κανείς δεν σκέφτεται ότι ο λόγος μπορεί κάτι να έχει να κάνει με τα 3 δις δολάρια τα οποία ο υπόλοιπος κόσμος στέλνει στην Αμερικανική οικονομία καθημερινά; Και όχι με το ήσσονος σημασίας γεγονός ότι οι ευρωπαίοι εργοδότες έχουν περισσότερα εμπόδια να απολύουν από τους αμερικανούς ομολόγους τους;

Ας πάρουμε τώρα την 3ν οδηγία που βασίζεται στην πίστη ότι ο περαιτέρω πλουτισμός τω πλουσίων ωφελεί και τους φτωχούς. Ισχύει κάτι τέτοιο; Κρίνοντας από την αμερικανική εμπειρία: Σε καμία περίπτωση! Οι αμερικανικοί κλάδοι με τα μεγαλύτερα οφέλη σε παραγωγικότητα και την μεγαλύτερη κερδοφορία ήταν οι ίδιοι κλάδοι στους οποίους οι μέσοι μισθοί έχουν μείνει τα τελευταία 7 χρόνια καθηλωμένοι. Εκεί όπου η παραγωγικότητα αυξήθηκε 16%, τα μερίσματα των μετόχων 23% και οι αμοιβές των διοικήσεων 85%, οι μέσοι μισθοί δεν αυξήθηκαν. Όσο για τους λιγότερο δυναμικούς κλάδους, οι μέσοι μισθοί έπεσαν τα τελευταία 16 χρόνια. Για σκεφτείτε το αυτό: Σε μια οικονομία όπου ο υπόλοιπος κόσμος στέλνει 3 δις δολάρια την ημέρα, ο μέσος εργαζόμενος εργάζεται μεν πιο παραγωγικά και περισσότερες ώρες παρά ποτέ αλλά δεν βλέπει ούτε ένα σεντ οφέλους ενώ η φτώχεια, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία του Αμερικανικού κράτους, αυξάνεται κατά 26%.

Όσο για την 4^η οδηγία, ότι δηλαδή σε μια απορυθμισμένη αγορά εργασίας η σκληρή δουλειά και η απόκτηση δεξιοτήτων εγγυάται κοινωνική άνοδο, και εδώ η εμπειρία είναι διαφορετική: Σύμφωνα με επίσημα στοιχεία που μόλις δημοσιεύτηκαν στην έκδοση του Πανεπιστημίου Cornell The State of Working America, η κοινωνική κινητικότητα στις ΗΠΑ είναι λιγότερο συσχετισμένη από ποτέ τόσο με τις ώρες εργασίας όσο και με την επένδυση σε δεξιότητες!

5. Ζούμε σε περίεργες εποχές. Η ΕΕ εξορκίζει το χρέος. Τη ίδια στιγμή, μια πρωτόγνωρη παγκόσμια ηγεμονία χτίζεται σε πακτωλούς δανεικών. Ισοδυναμεί με έναν Παγκόσμιο Μινώταυρο ο οποίος καθημερινά καταβροχθίζει τους ανθρώπινους και μη πόρους του πλανήτη με ρυθμούς που ο νους δεν μπορεί να συλλάβει. Δημιουργεί ένα τσουνάμι κεφαλαίων το οποίο διασχίζει ιλιγγιωδώς Ατλαντικό και Ειρηνικό, προς τις ΗΠ, όπου ωφελεί μια μειοψηφία μόνο.

Στα απόνερά του δημιουργεί έναν παράλληλο κόσμο, τον κόσμο των χρηματαγορών, όπου αρκετές χιλιάδες στελεχών κερδίζουν αμύθητες περιουσίες. Σε δέκατα του δευτερολέπτου ένα δάνειο 100 χιλιάδων δολαρίων μετατρέπεται στην αγορά παραγώγων σε κέρδος 1 εκ. δολαρίων, εφόσον βέβαια το τσουνάμι που ταΐζει τον Μινώταυρο συνεχίζει ακάθεκτο.

Το 2003 η παγκόσμια πραγματική οικονομία άξιζε τις 49 χιλιάδες δις δολάρια. Τα παράγωγα την ίδια χρονιά άξιζαν 85 χιλιάδες δις. Αυτή η ασυμμετρία οφείλεται σχεδόν αποκλειστικά στον Μινώταυρο. Κάθε μέρα που περνά χίλια δις δολάρια αλλάζουν χέρια στην αγορά παραγώγων, δημιούργημα των μεταβιβάσεων κεφαλαίων που ταΐζουν τον Μινώταυρο - τα αμερικανικά ελλείμματα. Χωρίς αυτόν οι διεθνείς χρηματαγορές θα ήταν πιο μετρημένες, το χρηματιστηριακό κεφάλαιο λιγότερο αύθαδες, η εργασία θα είχε μεγαλύτερες ελπίδες για ένα λιγότερο εξευτελιστικό μερίδιο της πίττας, ο κόσμος όλος θα ήταν λιγότερο ευάλωτος στις φρικτές διακυμάνσεις των αγορών κεφαλαίου.

6. Συμπερασματικά: Περί το 1980 ο κόσμος άλλαξε. Ένας Μινώταυρος παγκοσμίου εμβέλειας επέβαλε στον υπόλοιπο κόσμο ρόλο αντίστοιχο εκείνου που είχε η Ινδία για την Βρετανική Αυτοκρατορία στις αρχές του 20^ου αιώνα και έθεσε την Ευρώπη και την Ιαπωνία σε μια κατάσταση μόνιμης ύφεσης. Οι μισθοί, διεθνώς, αποσυνδέθηκαν από τις αυξήσεις στην παραγωγικότητα. Στις ΗΠ και την Ιαπωνία, στην Ευρώπη και τώρα στην Κίνα και την Ινδία. Η εργασία σήκωσε το βάρος της διατήρησης του Μινώταυρου. Οι νέες ατμομηχανές της παγκόσμιας οικονομίας, Κίνα και Ινδία, τον ταΐζουν ολοένα και περισσότερο ενώ, στο μεταξύ, έχουν περισσότερους ανθρώπους που ζουν με λιγότερο από 2 δολάρια την ημέρα απ’ ότι ολόκληρη η Αφρική. Ταυτόχρονα στις ΗΠ εισρέουν 3 δις δολάρια την ημέρα τα οποία θεμελιώνουν την πιο δυναμική οικονομία του πλανήτη, εκείνη στην οποία όμως οι εργαζόμενοι δεν εισπράττουν κανένα από τα οφέλη και ζουν υπό τον πανικό να μην αρρωστήσουν.

Ο κόσμος της εργασίας οφείλει, πάνω από όλα, να καταλάβει. Να δει πως η χρηματοδότηση της Αμερικανικής επικυριαρχίας επηρεάζει την καθημερινότητα όλων, και όχι μόνο των κατοίκων της Γάζας ή της Βαγδάτης. Διογκώνει άσχημες χρηματαγορές που αυξάνουν επικίνδυνα τις διακυμάνσεις της παγκόσμιας μακροοικονομίας και καθιστούν την ζωή στον σύγχρονο καπιταλισμό περισσότερο ανασφαλή, επισφαλή, κτηνώδη, ειδεχθή και σύντομη. Οφείλει να κατανοήσει ότι οι μη έχοντες κεφάλαια δεν έχουν ελπίδα στην Εποχή του Μινώταυρου, άσχετα του αν ζουν στον Ορχομενό, στο Ohio, ή στην Osaka.

Ο κόσμος της εργασίας, τέλος, πρέπει να καταλάβει ότι το μεταπολεμικό όραμα μιας καλής κ’ αγαθής κοινωνίας, βασισμένη σε εξισορροπημένη ανάπτυξη και δικαιοσύνη, δολοφονήθηκε από τον Μινώταυρο πριν περίπου 20 χρόνια. Η κρίση της σοσιαλδημοκρατίας δεν είναι παρά ένα σύμπτωμα της δολοφονίας αυτής. Οι παλιές συνταγές για κοινωνική δικαιοσύνη και οικονομική ανάπτυξη δεν ανταποκρίνονται στην σημερινή πραγματικότητα. Ούτε το κράτος-έθνος αλλά ούτε και η αγορά δεν μπορούν να εξασφαλίσουν στην εργασία αξιοπρεπές μερίδιο της διεθνούς πίττας. Οι ελπίδες για ενίσχυση των αδύναμων μέσω της απόκτησης δεξιοτήτων - φρούδες. Η παλιότερη, ηρωϊκή, ιδέα της ανακατανομής μέσω διεκδικήσεων με μεμονωμένους εργοδότες - ανεπαρκής.

Το ζητούμενο για τον κόσμο της εργασίας είναι τόσο απλό όσο και δυσθεόρατο: Να βρει τρόπους να απαιτήσει μέρος του σχεδόν άπειρου πλούτου που κυκλοφορεί στις χρηματαγορές ως εάν να είναι ανεξάρτητο από την παραγωγή πραγματικών αγαθών. Ίσως να είναι και η τελευταία ελπίδα να επιστρέψει ο ορθολογισμός σε ένα απόλυτα ανορθολογικό χρηματοοικονομικό σύστημα χωρίς μια καταστροφική κρίση σαν εκείνη του 1929.

References

Halevi, J. and Y. Varoufakis (2003). ‘The Global Minotaur’, Monthly Review, 55 (July-August), pp.56-74

Mischel, L, J. Bernstein and S. Allegretto (2007). The State of Working America 2006/7, ILR Press (an imprint of Cornell University Press)

Αναδημοσίευση με την άδεια του κ. Βαρουφάκη Γ. (Αγγελόπουλος Γιώργος)

Το παρόν απόσπασμα το βρήκα στο tsimentas.blogspot.com
 τ

ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ.....

"Θάνατος στους ποιητές που μετατρέπουν και τα σκατά σε ήλιο και θάλασσα"...έτσι κάποτε μου έλεγε ένας πολύ καλός μου φίλος εννοώντας φυσικά τον Ελύτη...πόσο άδικο είχε!...ευτυχώς μετά από χρόνια το κατάλαβε και ο ίδιος.

"...Βλέπω τὰ ἔθνη, ἄλλοτες ἀλαζονικά, παραδομένα στὴ σφῆκα καὶ στὸ ξινόχορτο..."
.
"...Βλέπω τὴν ἀλληλουχία τῶν κρυφῶν νοημάτων...."

Έτσι!...βλέπω και εγώ την αλληλουχία αυτή και μπορώ μα πω με θάρρος ότι με βοήθησε και ο Ελύτης ...τα "κρυφά νοήματα" δεν είναι άλλα από το να συντρίψουν ,εν ήδη συνετισμού το έθνος μας με ξεπούλημα του ζωτικού του χώρου που είναι τα ιδανικά του ,οι αρχές του ακόμα και ο ήλιος και η θάλασσα που έχει στην καρδιά του.

Δεν νομίζω να σκοτίστηκαν για το νοικοκύρεμα του οίκου μας ,ούτε για το μέλλον των παιδιών μας ,μερικές δεκάδες δις είναι για αυτούς ψίχουλα ,άνετα θα μπορούσαν να μας τα έδιναν και να ξεμπέρδευαν μια και καλή με μας ,αλλά κόπτονται  για κάτι πιο βαθύ πιο ζουμερό ,που πολύ έξυπνα το έχουν καταλάβει ,είναι κάτι αρχές περίεργες επαναστατικές που ίσως πρώτη φορά ακούγονται έτσι επίσημα και απροκάλυπτα και που θέλουν πχ να μπαίνουν οι άνθρωποι πάνω από το χρήμα ,πάνω από τα συμφέροντα των λίγων ,να μην μπορεί κάποιος να ποντάρει στην καταστροφή του άλλου και να κερδίζει χρήματα από αυτό ,αγοράζοντας ασφάλιστρα (CDS) της χρεοκοπίας του ,να λαμβάνεται σοβαρά υπόψιν η ετυμηγορία και του λαού του γείτονα και όχι μόνο του δικού μας ,εξάλλου ποιος είπε ότι η δημοκρατία είναι αλάνθαστη ,στην δημοκρατία απλά υπερισχύει η γνώμη των πολλών και όχι των αρίστων ...έτσι είναι πως να το κάνουμε  ,έτσι ήταν πάντα ,απλά ακολουθούμε ....

Μου έκαναν τρομερή εντύπωση και τα λόγια του Ελύτη ,εξηγώντας τον λόγο που τον έκανε να γράψει το "Αξιον εστί".....διαβάστε....


«Οσο κι αν μπορεί να φανεί παράξενο, την αρχική αφορμή να γράψω το ποίημα μου την έδωσε η διαμονή μου στην Ευρώπη τα χρόνια του '48 με '51. Ηταν τα φοβερά χρόνια όπου όλα τα δεινά μαζί - πόλεμος, κατοχή, κίνημα, εμφύλιος - δεν είχανε αφήσει πέτρα πάνω στη πέτρα. Θυμάμαι την μέρα που κατέβαινα να μπω στο αεροπλάνο, ένα τσούρμο παιδιά που παίζανε σε ένα ανοιχτό οικόπεδο. Το αυτοκίνητό μας αναγκάστηκε να σταματήσει για μια στιγμή και βάλθηκα να τα παρατηρώ. Ητανε κυριολεκτικά μες τα κουρέλια. Χλωμά, βρώμικα, σκελετωμένα με γόνατα παραμορφωμένα, με ρουφηγμένα πρόσωπα. Τριγυρίζανε μέσα στις τσουκνίδες του οικοπέδου ανάμεσα σε τρύπιες λεκάνες και σωρούς σκουπιδιών. Αυτή ήταν η τελευταία εικόνα που έπαιρνα από την Ελλάδα. Και αυτή, σκεπτόμουνα, ήταν η μοιρα του Γένους που ακολούθησε το δρόμο της Αρετής και πάλαιψε αιώνες για να υπάρξει. Πριν περάσουν 24 ώρες περιδιάβαζα στο Ουσί της Λωζάννης, στο μικρό δάσος πλάι στη λίμνη. Και ξαφνικά άκουσα καλπασμούς και χαρούμενες φωνές. Ηταν τα Ελβετόπαιδα που έβγαιναν να κάνουν την καθημερινή τους ιππασία. Αυτά που από πέντε γενεές και πλέον, δεν ήξεραν τι θα πει αγώνας, πείνα, θυσία. Ροδοκόκκινα, γελαστά, ντυμένα σαν πριγκηπόπουλα, με συνοδούς που φορούσαν στολές με χρυσά κουμπιά, περάσανε από μπροστά μου και μ' άφησαν σε μια κατάσταση που ξεπερνούσε την αγανάκτηση.
Ητανε δέος μπροστά στην τρομακτική αντίθεση, συντριβή μπροστά στην τόση αδικία, μια διάθεση να κλάψεις και να προσευχηθείς περισσότερο, παρά να διαμαρτυρηθείς και να φωνάξεις. Ητανε η δεύτερη φορά στη ζωή μου - η πρώτη ήτανε στην Αλβανία - που έβγαινα από το ατόμό μου, και αισθανόμουν όχι απλά και μόνο αλληλέγγυος, αλλά ταυτισμένος κυριολεκτικά με τη φυλή μου. Και το σύμπλεγμα κατωτερότητας που ένιωθα, μεγάλωσε φτάνοντας στο Παρίσι. Δεν είχε περάσει πολύς καιρός από το τέλος του πολέμου και τα πράγματα ήταν ακόμη μουδιασμένα. Όμως τι πλούτος και τι καλοπέραση μπροστά σε μας! Και τι μετρημένα δεινά επιτέλους μπροστά στα ατελείωτα τα δικά μας! Δυσαρεστημένοι ακόμα οι Γάλλοι που δεν μπορούσαν να 'χουν κάθε μέρα το μπιφτέκι και το φρέσκο τους βούτυρο, δυσανασχετούσανε. Υπάλληλοι, σωφέρ, γκαρσόνια, με κοιτάζανε βλοσυρά και μου λέγανε: εμείς περάσαμε πόλεμο Κύριε! Κι όταν καμμιά φορά τολμούσα να ψιθυρίσω ότι ήμουν Ελληνας κι ότι περάσαμε κι εμείς πόλεμο με κοιτάζανε παράξενα: α, κι εσείς έ; Καταλάβαινα ότι ήμασταν αγνοημένοι από παντού και τοποθετημένοι στην άκρη-άκρη ενός χάρτη απίθανου. Το σύμπλεγμα κατωτερότητας και η δεητική διάθεση με κυρίευαν πάλι. Ξυπνημένες μέσα παλαιές ενστικτώδεις διαθέσεις άρχισαν να αναδεύονται και να ξεκαθαρίζουν.Η παραμονή μου στην Ευρώπη με έκανε να βλέπω πιο καθαρά το δράμα του τόπου μας. Εκεί αναπηδούσε πιο ανάγλυφο το άδικο που κατάτρεχε τον ποιητή. Σιγά-σιγά αυτά τα δύο ταυτίστηκαν μέσα μου. Το επαναλαμβάνω, μπορεί να φαίνεται παράξενο, αλλά έβλεπα καθαρά ότι η μοίρα της Ελλάδας ανάμεσα στα άλλα έθνη ήταν ότι και η μοιρα του ποιητή ανάμεσα στους άλλους ανθρώπους - και βέβαια εννοώ τους ανθρώπους του χρήματος και της εξουσίας. Αυτό ήταν ο πρώτος σπινθήρας, ήταν το πρώτο εύρημα. Και η ανάγκη που ένιωθα για μια δέηση, μου 'δωσε ένα δεύτερο εύρημα. Να δώσω, δηλαδή, σ' αυτή τη διαμαρτυρία μου για το άδικο τη μορφή μιας εκκλησιαστικής λειτουργίας. Κι έτσι γεννήθηκε το «Αξιον Εστί».

Fuck tax and the country and the GDP. Just fuck the whole economy....

Fuck the banks they’re all dead to me,
Fuck capitalism and democracy,
Fuck tax and the country and the GDP.
Just fuck the whole economy.

Fuck anyone who works in the CBD,
and fuck anyone who went to university.
Fuck the reptilian dynasty.
And fuck the whole illuminati.

The lizard people watch with an all seeing eye,
Atop sky scrapers infinity stories high.
Spitting on us from the top of their towers,
Flying first class getting golden showers.

Such is the life of the affluent,
You can get pee’d on by a flight attendant.
You can go stab a dolphin at the grove.
You can wank on an owl at Bohemian Grove.

Oom boom boom, that’s the sound of a truth-bomb.
Ring-a-ding ding, that’s Barack Obama’s intercom.
Get Dom and Adrian off the waves.
Cause we’re dropping truth bombs like it’s the end of days.

The united nations of the new world order,
Calcifying your third eye, putting fluoride in the water.
Don’t believe everything you see on the news,
Dom and Adrian are dishing out the brutal truths.

On the dark side of the moon there’s an alien space station,
Broadcasting a signal to the earth’s population.
You’re just a hologram living a holographic life,
and there’s no such thing as anything, you’re not even alive.

And it’s all the agenda of the thirteen families,
Manipulating markets towards a one world currency,
Dumping chemtrails causing infertility.
And mother fuckers have the gall to call that shit a conspiracy?

They’re lending to lenders who reinvest your investments,
Reinvest reinvestments to fund elections for presidents,
Who amend the amendments that will decay your intelligence -
Welcome mother fuckers to the age of Aquarius.

Oom boom boom, that’s the sound of a truth-bomb.
Ringa--ding ding, that’s Barack Obama’s intercom.
Get Dom and Adrian off the waves -
Cause we’re dropping truth bombs like it’s the end of days.

The one percent are managing the frequency,
Limiting your creative capacity,
Using MTV and fucking Channel E,
They make you wanna be, what they want you to be.

Not me.... Fuck the occultist celebrity,
Fuck Miley fucking Cyrus and fuck Jay Z,
Fuck Rupert Murdoch and Pay TV -
I download all my shit for free.

Now I’m not looking for sympathy,
But it feels like the system is fisting me.
So just cause I wanna pursue the arts,
I’ve gotta live off my Daddy’s credit card?

And what now I’m supposed to do the nine to five,
Just to cover the costs of the costs of life?
I won’t get on my knees and suck a managers knob,
Just to be another dickhead with a fulltime job.

Oom boom boom, that’s the sound of a truth-bomb.
Ringa--ding ding, that’s Barack Obama’s intercom.
Get Dom and Adrian off the waves -
Cause we’re dropping truth bombs like it’s the end of days.

SONG CREDITS:

Performed by Christiaan Van Vuuren and Nick Boshier
Lyrics and Vocals Written by Christiaan Van Vuuren
Track Composed by Lance Gurisik
Mastered by Darren Ziesing

ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΩΝ ΕΠΙΣΚΕΨΙΣ..........

Ξανάρθε το Πάσχα ,ξανάνθησαν οι πασχαλιές ,τα λιγοστά φυλλαράκια απο τις καρυδιές μόλις που ξεπροβάλουν και το ρίγος από το άκουσμα του adagio του Albinoni θα ξανάρθει!

Τι να γράψω τώρα ,αυτά που αισθάνεσαι δεν γράφονται και αυτά που γράφεις δεν μπορεί να τα αισθανθεί κανείς ,παρεκτός και τα έχει γραμμένα στα γονίδιά του...όπως εμείς....!!!

Το ίδιο αυτό Πάσχα που έκανε τον Νίκο Δήμου να μιλήσει για την "κακομοιριά του Πεύκου" και να παραδειχθεί πως "μπροστά στου επτανήσιους είμαστε όλοι αρκούδες"

Θα ξαναανεβάσω επικολλώντας ένα post που είχα γράψει παλιότερα διότι τα συναισθήματα δεν αλλάζουν είναι ακριβώς τα ίδια ,τόσο που και σε 100 χρόνια το ίδιο post θα φαντάζει επίκαιρο...!!!

"Πάσχα λοιπόν!

Δεν ξέρω να πω ,αλλά πάντα τέτοια εποχή κάτι μαγικό συμβαίνει μέσα μου και αλλάζει όλη μου η ψυχοσύνθεση.

Ίσως είναι αυτή η παράλογη και ανυπόφορη συνάμα ,ευωδία των νυχτολούλουδων και των πασχαλιών της σπιανάδας ,που μεθάει ακόμα και τον νηφαλιότερο όλων.

Ίσως είναι αυτό το απόκοσμο και μυστικιστικό φώς ,που αναδύεται από το πουθενά πάντα τέτοια εποχή ,παίζοντας περίεργα παιγνίδια με τον νου ,κάνοντας την αντιλιά στα καντούνια του καμπιέλου και στις ,από άλλη εποχή ερχόμενες ,προσόψεις των σπιτιών ,να φαντάζουν σαν σκηνικό από παλιό ξεχασμένο όνειρο.

Ίσως το διαβολεμένο αυτό σαιξπηρικό τοπίο ,που όσο και να το έχεις συνηθίσει ,όσο και αν έχεις παίξει πιτσιρικάς σε κάθε του γωνιά ,νομίζεις πως θα πεταχτεί ο Αμλετ από το απέναντι σοκάκι.

Μπορεί να είναι και η ψυχωσική εμμονή με την μουσική των κατοίκων ,που καταντάει για τους αμύητους ...διαστροφή.
Α Ναι! ,αυτή η μουλαρίσια επιμονή για την συνεχή και άπληστη τροφοδότηση των ώτων με νότες!Φαντάζομαι ,πως η μεγαλύτερη κατάρα εδώ είναι να είναι κανείς ...κουφός!
Κι όμως ,είναι όλα αυτά μαζί!

Όταν από έμβρυο ακόμα ,έχεις εκτεθεί στα παραπάνω ,όταν έχεις περπατήσει στο στενό που ο Μάντζαρος σιγομουρμούριζε συλλαμβάνοντας την Aria Greca ,όταν έχεις σταθεί στο πεζούλι που ξαπόστεναι και ο Σαμάρας,όταν αντικρύζεις τα σκουροπράσινα παραθύρια που ακούγονταν καντάδες του Ξύνδα ,ε τότε δεν μπορεί ,άνθρωπος είσαι ,θες δε θες ,θα επηρεαστείς!και είναι τόσο δυνατή αυτή η επιρροή που μεταδίδεται ,μεταλαμπαδεύεται και διαπερνά όποιον βρεθεί εκεί ,είτε ξένος είναι αυτός είτε και περαστικός!

Σίγουρα δεν θα χάσω με τίποτα στον κόσμο ,την μεγάλη Παρασκευή την "Παλαιά" να παίζει τελευταία το Adagio του Albinoni και το Μεγάλο Σάββατο ,τον Amlet του Faccio ,τον δικό μας "αμλέτο" δηλαδή ,την Μάντζαρος το πένθιμο εμβατήριο Calde Lacrime (καυτά δάκρυα) του Ιταλού συνθέτη Micheli και και από τη Φιλαρμονική "Καποδίστριας" το πένθιμο εμβατήριο Marcia Funebre από την "Ηρωική" του Μπετόβεν ,μελωδίες που όλοι μας τις γνωρίζουμε πολύ καλά απο παιδιά και περιμένουμε πως και πως κάθε χρόνο να τις ακούσουμε ξανά και ξανά......και του χρόνου!