Πριν κάποια χρόνια ,άνθρωποι με όραμα και περρισή αγάπη για τον τόπο τους ,συνέλαβαν την ιδέα προώθησης ενός αιτήματος στην unesco ,έτσι ώστε να καταστεί ο τόπος τους ,η Κέρκυρα ,μνημείο πακόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς.
Βέβαια ,μοναχικές προσπάθειες ,τέτοιας εμβέλιας ,στην διεθνή σκηνή δεν έχουν και αρκετή τύχη ,αν προηγουμένως δεν έχει γίνει σκληρή τεχνοκρατική δουλειά ,αγαστή συνεργασία με την πολιτεία και συστράτευση όλων των δυνάμεων της εκάστοτε τοπικής κοινωνίας ,όσο μεγάλη και να είναι η πεπείθηση πως ο τόπος τους πραγματικά το αξίζει.
Σήμερα ,μετά από χρόνια επανέρχεται το ίδιο όραμα και η ίδια προσπάθεια ξεκίνησε ξανά ,με ομολογουμένως σοβαρές πιθανότητες επιτυχίας!
Η πόλη αυτή ,η Κέρκυρα ,πέρασε από όλες τις δοκιμασίες και τα tests της unesco ,από την έγκριση του φακέλου υποψηφιότητας που κρίθηκε σοβαρός ,από το πέρασμα ιγκογνιτο ,στο νησι ελεγκτού ,για να δεί ιδίοις όμασοι τα πεπραγμένα και τέλος την θετικότατη εισήγηση του ICOMOS ,για να κριθεί τελικά και οριστικά σε μερικές μέρες στην Νέα Ζηλανδία.
Στο σημείο αυτό αρκεί να αναφέρω πως την τελευταία φορά ,τα μνημεία παγκόσμιας κληρονομιάς που τελικά εγκρίθηκαν από τις πάρα πολλές υποψηφιότητες ήταν τρία ,μεταξύ των οποίων τα νησιά Γκαλαπάγκος και το Μάτσου Πίτσου στο Μεξικό ,για να καταλάβουμε πόσο σηματική για την χώρα μας είναι η όποια θετική εξέλιξη!
Για να μήν αφήσω όμως και την προσφιλή μου τακτική ,αυτήν της γκρίνιας ,θα πω πως όσο και να θέλουν οι τοπικές κοινωνίες ,χωρίς την την μέριμνα την κεντρικής εξουσίας δεν γίνεται προκοπή.Και προκοπή δεν γίνεται τόσα χρόνια διότι το νησί αφέθηκε στο έλεος του θεού και των μετρίων τοπικών αρχόντων του.Όταν επί χρόνια το 25% σχεδόν του συναλλάγματος της χώρας προερχόνταν από το συγκεκριμένο νησί και όταν αυτή την στιγμή οι υποδομές του δεν απέχουν και πολύ αυτών του Αφγανιστάν ,δεν εκπλήσομαι όταν κυριαρχεί το αίσθημα της νοσταλγίας της πάλαι ποτέ Ιονίου Πολιτείας (Repubblica Settinsulare) ,όσο επικίνδυνο και είναι αυτό!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου