Αφιέρωμα....

 

Όπως όλοι μας γνωρίζουμε ,ενώ τους συγγενείς μας τους σβερκωνόμαστε σώνει και καλά ,τους φίλους μας τους επιλέγουμε.Τους επιλέγουμε επειδή τους γουστάρουμε ,τους επιλέγουμε επειδή μας καταλαβαίνουν ,τους επιλέγουμε επειδή μας καταλαβαίνουν και αυτοί ,επειδή περνάμε καλά μαζί ,επειδή χωρίς αυτούς πραγματικά δεν έχει νόημα η ζωή μας.

   Έτσι φανταστείτε πως νιώθουμε όταν χάνουμε έναν από αυτούς ,πόσο μάλλον όταν χάνουμε τον καλύτερο από αυτούς .Χάνουμε χαρές που δεν δημιουργήθηκαν ακόμα ,χάνουμε παρηγοριά σε προβλήματα που ακόμα δεν ήρθαν ,τις καλές κουβέντες που ακόμα δεν χρειάστηκαν να ειπωθούν ,τις παραινέσεις και τις συμβουλές που θα σού έδινε.

   Θέλω να γράψω και άλλα ,και άλλα τόσα ,να γράφω θέλω 3 μέρες για αυτά ,αλλά ,μα τω Θεώ , δεν μπορώ ...μετά βίας μπορώ και πληκτρολογώ αυτές τις αράδες.....

   Το μόνο που θέλω να καταφέρω να γράψω είναι μια αφιέρωση ,ένα τραγούδι για τον φίλο μου τον Μήτσο .τον Μήτσο τον Νέρωνα που έφυγε από κοντά μας τόσο ξαφνικά και άδικα.
Όταν του σύστησα τον Κορακάκη του είχα πει οτι αυτός ο τύπος είχε γράψει ένα τραγούδι για αυτόν ,ένα τραγούδι που μα την Παναγία ,τώρα που έφυγε ,είμαι πεπεισμένος ότι είναι γραμμένο ακριβώς γιαυτόν.
Δεν θα δει ποτέ αυτό το post ,μιας και ήταν φανατικός αναγνώστης αυτού του blog ,όμως ποιoς ξέρει;... ίσως και να μπορεί...

   Μάνα που ζω ,από τον Βαγγέλη Κορακάκη στη μνήμη του Φίλου μου ....του Αδερφού μου ....

 

Μιλώντας Για Πολιτισμό...!

Πάσχα! Κέρκυρα!...τι να γράψει κανείς ,τι να πει που δεν έχει ματαειπωθεί ,τι να πρωτοθαυμάσει... ,και εγώ ο δύσμοιρος στη μέση ανήμπορος να εκφράσω αυτό που πραγματικά νοιώθω αυτές τις μέρες μαγεμένος από τις ευωδιές των πασχαλιών και τις μελωδίες των φιλαρμονικών.

      Παρόλα ταύτα ,κάτι βρήκα να σχολιάσω, και αυτό είναι η φιλαρμονική Μάντζαρος και οι ευφυέστατες μουσικές επιλογές του ικανότατου αρχιμουσικού της του Κου Άνθη.

      Ο μαέστρος ,λοιπόν ,μετά την απρόσμενη κίνησή του να αλλάξει το μουσικό κομμάτι της φιλαρμονικής το 2016 και να παιανίζει το βράδυ της Μεγάλης Παρασκευής το La Madrugá του Μορένο το οποίο ενθουσίασε τον κόσμο και ανατρίχιασε τους Μαντζαρίστας ,φέτος πέρασε στα μουλωχτά και το έπος του Ροντρίγκεζ ,ένα adagio το Αρανχουέθ ,το οποίο προσάρμοσε να παίζεται σε συνέχεια του La Magruga .

     Πρόκειται για ένα κομμάτι ενός τυφλού Ισπανού συνθέτη του  Χοακίν Ροντρίγκο ο οποίος συνέθεσε αυτό το κομμάτι με ότι αισθήσεις είχε απο τους βασιλικούς κήπους της Ισπανίας ,δηλαδή μυρίζοντας τις μανόλιες του Παλατιού ,ακούγοντας τα τιτιβίσματα των πουλιών ,το θρόισμα των φύλλων και το κελάρυσμα των νερών όλα αυτά αποτυπώθηκαν σε αυτό το κομμάτι...το Concierto de Aranjuez.

    Τα δύο αυτά κομμάτια μοιάζουν σε βαθμό που μπερδευόντουσαν και οι μουσικοί στην αρχή ,αλλά το αποτέλεσμα είναι απλά μαγευτικό.

     Συγχαρητήρια πολλά ,λοιπόν ,στην Μάντζαρος αλλά και στον Αρχιμουσικό και μαέστρο της.