Αν και αποφεύγω να σχολιάζω την επικαιρότητα αμέσως (έτσι προσπαθώ να κάνω χρόνια τώρα ,για λόγους που έχω πεί) ,θα το κάνω τώρα με αφορμή τα περιβόητα συνθήματα των ΟΥΚάδων.Για το θέμα αυτό έχω άποψη ,αφού για δύο χρόνια ,στην θητεία μου ,τους έζησα αυτούς τους τύπους από κοντά.
Να ξεκινήσω ασφαλώς με την διαφωνία μου σε οποιαδήποτε είδους ρατσιστική τοποθέτηση πόσο μάλλον αν αυτή προέρχεται από συνταγματικό όργανο ,αυτό του στρατού και μάλιστα δημόσια.
Αυτή η αναφορά ,για όσους με γνωρίζουν είναι περριτή ,αλλά ας την αναφέρω έτσι για να υπάρχει.
Για άλλη μια φορά ,λοιπον ,βλέπουμε το δέντρο και χάνουμε το δάσος.
Το δέντρο είναι τα διάφορα συνθήματα των στρατόκαυλων ,που ούτως ή άλλως θα υπάρχουν εσαεί αφού είναι πάγια τακτική όλων των στρατών του κόσμου ,ακόμα και του αλβανικού.
Το δάσος ,όμως ,είναι η αγορά των όπλων και συστημάτων μαζικής καταστροφής ανθρώπων η οποία από μόνη της αποτελεί άμεση απειλή για τους λαούς.
Άλλο αν ο γείτονάς μου με απειλεί φραστικά και άλλο αν έχει αγοράσει και όπλο από πάνω.
Έτσι λοιπόν αγαπητοί μας γείτονες ,φωνάχτε για τα αναίμακτα ρατσιστικά συνθήματα και εγώ μαζί ,πλήν όμως ας διαμαρτυρηθούμε όλοι μαζί για τα θανατηφόρα όπλα τα οποία αγοράζουν οι λαοί μας από τα διεθνή λαμόγια από τους τρομοκράτες των λαών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου