Καρβελιάδα!

-Νίκοοο!...Πήγε 1 η ώρα και δεν έφερες ψωμί ακόμα...νηστικό θα σε αφήσω για να μάθεις!
ποτέ μου δεν κατάλαβα πως η μάνα μου πόνταρε πάντα σε αυτό το επιχείρημα ,αφού χεσμένο το είχα το φαί τότε ...αν μου'λεγε οτι θα μου κόψει την μπάλα....
-Πού να τρέχω τώρα ρε μάνα ...αν μού πέρνατε όμως εκείνο το μοτομπεκάν(ποδήλατο) σαν του Σπύρου...
H αλήθεια ήταν πως σιχαινόμουνα να περπατάω ξυπόλυτος στην άσφαλτο ,γιατί στις άκρες έλιωνε καθώς την πατούσα και έβγαζα φουσκάλες ...αλλά πάλι ,να φορούσα παπούτσια;... ξεφτίλα!....

Τέλος πάντων ,κάτι υπο την απειλή του φαγητού ,κάτι υπο την απειλή να μην μου ξαναπάρει παγωτό ,αυτό με πόνεσε περισσότερο διότι ο Σπύρος θα με περνούσε στην παγωτοφαγία στην οποία κρατούσαμε το σκόρ με θρησκευτική ευλάβια ,τελικά με κατάφερε.Πήρα λοιπόν των οματιών μου και πήγα στην άλλη άκρη του χωριού που ήταν ο φούρνος ,πηδώντας φυσικά στην άσφαλτο σαν τον βάτραχο από την μιά πλευρά στην άλλη.

Στην διαδρομή και περνώντας από το σπίτι της γριάς της παλιομεθούας ,είδα καπνό από το τζάκι της ,να κρυώνει σκέφτηκα αποκλείεται με τέτοια ζέστη...άρα;ω τι τύχη!άρα μαγειρεύει η παλιορουφιάνα ,που εξαιτίας της είχα φάει το ξύλο της αρκούδας επειδή κάρφωσε στην μάνα μου ,την καταρίχησή μου από το αλεξικέραυνο του καμπαναριού.Κοίταξα την καμινάδα ,δεν ήταν και τόσο ψηλά ,μια κοτρώνα θα την κατάφερνα μέχρι την έξοδό της...Και δεν έκανα και λάθος μάλιστα!όσο έφαγε αυτή τα κολοκυθάκια της εκείνη την μέρα ,άλλο τόσο με πέρασε ποτέ ο Σπύρος στην παγωτοφαγία!

Έφτασα κάποια στιγμή στον φούρνο ...απέξω ο παπάς!Τι στο διάολο σκέφτηκα ,όλα σήμερα θα συμβούν;κάνω μια προσποίηση αλά Αναστόπουλου ,αλλά ο παλιότραγος με τσάκωσε.
-Νικολάκη ,την κυριακή θα διαβάσεις εσύ τον Απόστολο ,είπε.
-Ναι παππούλη ότι πείτε!
Δεν βαριέσαι η πρώτη φορά θα ήταν;τι και αν δεν καταλάβαινα γρί από ότι διάβαζα ,αρκεί να μην αναγκαζόμουν να του φιλήσω το χέρι ...αυτή του η μανία με τις αρμυροσαρδέλες!

Με το ψωμί υπό μάλης ,τόση ώρα είχε ασφαλώς μπαγιατέψει ,πήρα τον δρόμο του γυρισμού μπάς και φάνε σπίτι την παστιτσάδα τους ,κόκορο δεν σφάζεις κάθε μέρα!
Πάντως ,αν θελήσετε να στριφογυρίσετε την σακούλα με το ψωμί γύρω - γύρω ,ενώ ταυτόχρονα σημαδεύετε τα ακρόκλαρα από τις κυδωνιές ,χοροπηδώντας μάλιστα πανω στην καυτή άσφαλτο ,μην το επιχειρήσετε ,διότι ελοχεύει ο κίνδυνος να σας φύγει από το χέρι το ψωμί και να πάρει τον κατήφορο καμιά δεκαριά σκάλες και να δινοπαθήσετε να το βρείτε μετά!Ήθελα να'ξερα ποιόν σκοπό εξυπηρετούν τα καρβέλια και είναι στρογγυλά ,ενώ αν ήταν τετράγωνα θα σταμάταγαν στην πρώτη σκάλα πάνω-πάνω ,άσε που με το κατρακύλημα μαζεύουν πάνω τους ενα σωρό ξυλαράκια ,μαμούνια και ένα αυτοκόλητο από μπύρα fix!Εγώ πάντως δεν θα τό΄κανα ποτέ!

Χεχεχε!η παλιομεθούα η κωλόγρια ,με ψωμί και λάδι θα την έβγαλε γιατί δεν βλέπω καπνό στο τζάκι της.Καλά να πάθει ...να μάθει πως η σπιουνιά είναι κακό πράμα ,αφού το'λεγε και ο παππούς μου και αυτός είχε με έναν μαγικό τρόπο ,πάντα δίκιο!

Εκείνη την μέρα κατάλαβα με τον πιό "πειστικό τρόπο" πως ο κόκορος παστιτσάδα δεν τρώγεται κρύος!