Σερφάροντας ,έπεσα πάνω σε μια συνέντευξη του Χριστόδουλου στους schooligans. Aυτό που συνειδητοποίησα ,είναι η αιτία που ο ίδιος ο Χριστόδουλος βγάζει αυτήν την αγωνία συμπόρευσης με την εποχή του/μας.
Προσπαθεί ο άνθρωπος να πείσει εμάς όσο και τον εαυτό του πως είναι ένας από εμάς.
Μα πως μπορεί ένας ενήλικος να γίνει φυσιολογικός όταν από παιδί ακόμα δεν ήταν; Πως μπορεί ένα παιδί να γίνει φυσιολογικός ενήλικος όταν του βαθμολογούν ακόμα και την συμπεριφορά; Πως μπορεί ,όταν η συμπεριφορά αυτή έχει πόντους και βαθμούς έχει καλούπια και κανόνες που δεν αρμόζουν σε ένα παιδί; Και τέλος τι σόι ενήλικος θα γίνει;
Το πολύ πολύ να γίνει ,αρχιεπίσκοπος!
Διαγωγή κοσμιοτάτη;
Η διαγωγή ήτο μάθημα σε μας. Εβαθμολογείτο! Αν ένας μαθητής έκανε κάτι το μεμπτόν, του αφαιρείτο βαθμός. Το 20 γινόταν 19, 18, 17... ανάλογα. Υπήρχε μάλιστα επιτηρητής στο διάλειμμα, ο οποίος καθόταν κάπου ψηλά και μας παρακολουθούσε. Μόλις αντιλαμβανόταν μια ζαβολιά, μια τρικλοποδιά, έναν καβγά... σφύριζε με τη σφυρίχτρα του και αμέσως όλοι σταματάγαμε το παιχνίδι και κοιτάζαμε το χέρι του που έδειχνε τον δράστη.
Το χέρι του Θεού!
Και αμέσως πήγαινε κοντά του ο δράστης κι εκείνος του ανακοίνωνε την τιμωρία, π.χ. "Τρεις βαθμούς κάτω η διαγωγή σου"
3 σχόλια:
Σίγουρα αυτή η αστυνόμευση στα παιδιά μόνο καλό δεν κάνει, όμως και αυτή η ελευθερία-αδιαφορία δε μου αρέσει!
Όσο για τις δηλώσεις Χριστόδουλου έχουν πάψει να με απασχολούν εδώ και κάποια χρόνια!!
Για τον Μακα(β)ριοτατο, ένα έχω να πω: είναι αυτός που διάβαζε κατά τη διάρκεια της Χούντας;
Μάλλον όχι. Όπως αποδεικνύει και ο Μανώλης Βασιλάκης στο βιβλίο του, οι χρονολογίες όπου ο Χριστόδουλας σπούδαζε και η περίοδος όπου υφίστατο η χούντα, είναι τελείως διαφορετικές μεταξύ τους.
Βέβαια, είναι γεγονός ότι ο Χρυσόδουλος έχει χάσει το κύρος του (για τους σκεπτόμενους ανθρώπους) εδώ και καιρό. Παραμένει μια γραφική φιγούρα, που βλέπει να χάνεται η εξουσία του σιγά σιγά, και πασχίζει να τη διατηρήσει...
Δημοσίευση σχολίου