Κηδομένεια PART Ι (Η Συνάντηση)

Παρωδία α'
Απόγευμα ,μόλις που φαίνεται ο ήλιος ...αυτό το πορφυρό χρώμα του ουρανού πάντα μου προκαλούσε παράξενους συνειρμούς.
Μόλις είχα καταφέρει να συναρμολογήσω αυτή την γαμημένη σιδερένια κούνια ,που την ζαχάρωνα καιρό και που τελικά είχα φτύσει αίμα να την ταιριάξω.

Τέτοια ώρα συνήθιζα να κάθομαι στον κήπο μου με το laptop μου αγκαλιά και να ασχολούμαι με το blog μου ,διαβάζοντας κάποια κείμενα ,μερικές φορές φωναχτά.Αυτό το απόγευμα όμως ,αφού είχα καταβάλει μεγάλη προσπάθεια συναρμολόγησης και καταπονημένος πια ,εναπόθεσα εαυτόν (φαρδύς - πλατύς λέγεται αυτό) πάνω στο αναπαυτικότατο -είναι η αλήθεια- καινούριο απόκτημά μου.

Μεταξύ άκρως επικοδομητικών σκέψεων ,όπως τι σκάφος θα πάρω όταν κερδίσω το jackpot του λαικού και το πως κατάφερα να ξεχάσω το όνομα του καλλίτερου μου φίλου στο στρατό ,ακούω θόρυβο κάπου κοντά στην είσοδο του κήπου.
Δεν έδωσα και ιδιαίτερη σημασία ,μέχρι που βλέπω έναν τύπο με μακρύ υπογνάθιο τρίχωμα (μούσι λέγεται αυτό) ,αρκετά καχεκτικό και βρώμαγε σαν παστός μπακαλιάρος που τον είχε ξεχάσει η μάνα μου στον ήλιο μια βδομάδα!

-Τι συμβαίνει ρε φίλε; ρώτησα.
-Καλήν εσπέραν νεανία!
(Ωχ ρε πούστη μου ,σκέφτηκα ,το σκασε πάλι τρόφιμος από το ψυχιατρείο!)
-Πώς μπήκες εδώ ρε; Γιατί δεν φώναξες πρώτα;Πες μου ποιός είσαι πρίν σε μπαγλαρώσω!
-Συνιστώ ,την μή ταραχή σου ,καθότι ου λόγος προτρέχει!
(Τι λέει το ζαβλό ρε γαμώτο; Αιντε να δώ πως θα ξεμπλέξω!)
-Πως σε λένε ρε;
-Δύνασαι προσφωνείς με ,Κηδομένη!
Χαχαχαχαχαχα!!!
-Κυδομένης;Τι όνομα είναι αυτό ρε;χαχαχα!
(Παρεπιπτόντως ,δεν είχα ανησυχίσει καθόλου ,παρά το ασυνήθιστο της καταστάσεως.)
-Ούχί Κυδομένης ,αλλά Κηδομένης.Με -η- μακρόν ,εκ "μερίμνης" προερχόμενον!
(Αφήστε ,το έψαξα εκ των υστέρων στον Μπαμπινιώτη ,κήδος=φροντίδα ,μέριμνα)
-Δεν μου λές ρε Κυδώνια ,διατί δεν γίνεσαι από Κηδομένης ,όπως λες ...Κηδοφεύγεις;Άντε ξεκουμπίσου πρίν σε ξεκουμπίσω εγώ!
-Επιθυμώ ικετεύσον σε ,παραμένων μετά εσού και παρέξεις με ,την μεγίστην αρωγήν ,είπε ...και κόκκαλο εγώ!
πολλάκις περιφερόμενος έξωθεν τής οικίας σου ,Απόλλων ο τρισμέγιστος ,έδωκεν την τύχην ,ακούων σε ομιλείς προ αρκετών ημερών "...άνδρα μη ένεπεν ,μούσαν πολύτροπον..." ,εις οιωνός άριστος οτι θα καταλάβεις....
(Την τύχη μου και την συνήθεια μου να διαβάζω φωναχτά! τώρα θυμήθηκα προ ημερών διάβαζα το κείμενο με την αλλοδαπή δασκάλα.)
-Και τώρα τι θέλεις; τον ρώτησα.
-Επιθυμώ υμών αρωγήν ,ινα μεταφερθώ επί τής εμοίς οικίας ,μετά την από Αρχιμήδους ...μαλακία! είπε.
(Δεν ξέρω ,αλλά μου φάνηκε να είχε κάτι απόκοσμο αυτή η συνομιλία! κάτι όμως μου προξένησε την περιέργεια ,έτσι το συνέχισα...)
-Ποιόν Αρχιμήδη ρε ,τον γνωστό;και τι σχέση έχεις εσύ;
-Ού οίδα τίς εί Αρχιμίδου ομιλείς ,μα δύναμαι υποθέσω μέγιστο ατόπημα και ...μαλακία κατάφερε ,ώστε επιμείνει ανά τούς αιώνας εύφημος.Αρχιμήδης ο Συρακούσιος ,τελεί διδάσκαλός μου ,και υπό την μήνην και τον θυμό του Απόλλωνος αλλά και υπό τής χειρίστης εμού μοίρας ,μαθητής αυτού παραμένων εώς ότου "αρχιτρόνιτου" σφάλμα συνδιαζόμενου υπό καινήν αγνώστου ακτινοβολίαν και Απολλώνιου Ιερού ευρισκόμενος μεταφέρθηκα εις τόπον κατά τι οικίον προς εμέ ,μα πολλάκις παράξενον και μή Κηδομένους καλώς καταννοών...
-Κάτσε ρε...θα με στείλεις αδιάβαστο ,δηλαδή θες να πείς πως ,είσαι μαθητής του Αρχιμήδη του γνωστού και πως κάποια μαλακία έκανε
και σε μετέφερε εδώ;
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ.....