Δεν έχω τίποτα προσωπικό με την τέχνη ή με κάθε εκδοχή έκφρασης αυτής.Κάθε άλλο μάλιστα ,πάντα θαύμαζα τους καλλιτέχνες όσο πρωτοποριακοί και να ήταν.
Με μια εξαίρεση....να μην πρόσβαλε την αισθητική μου ή αυτό που εγώ εκλάμβανα ως τέτοια.
Ε ,αυτή η έκθεση αυτό ακριβώς κάνει...προσβάλει την αισθητική μου!
Ότι δεν με προβληματίζει ,δεν με κάνει να σκέφτομαι ,δεν με κάνει να αναθεωρώ ,δεν με κάνει πιό επαναστάτη ,και δεν με κάνει να νιώθω ωραία και σημαντικός ,συγνώμη δεν το θεωρώ τέχνη!
Μακάρι αυτό το έκτρωμα να είναι τέχνη και η αισθητική του Ανθρώπου να μην έχει ξεπέσει τόσο χαμηλά και να κάνω εγώ λάθος ,διότι δεν θα αντέξω τέτοια "φτώχια"!
8 σχόλια:
Χμμμ... Το αιώνιο ερώτημα, "Yes, but is this art?"
Π.χ. σε ανατομία υπάρχει και το "Μάθημα ανατομίας του καθηγητή Τουλπ" από τον Ρέμπραντ to 1632...
Βέβαια θεωρώ ότι η εν λόγω έκθεση που αναφέρεις, περισσότερο στοχεύει στον εύκολο εντυπωσιασμό, παρά σε οτιδήποτε άλλο. Σε τελική ανάλυση κριτής είναι το κοινό. Ο πίνακας του Ρέμπραντ θεωρείται αριστούργημα, γι αυτό εδώ ο χρόνος θα δείξει...
Θα αφήσω εδώ και κόπυ πέηστ ένα σχόλιο που είχα αφήσει στης Πετρούλας για παρόμοιο θέμα, αναφορικά με το τι είναι τέχνη:
"Φαντάσου ψυχικό τραύμα που έπαθα
σε ηλικία 10 ετών σε γκαλερί στο Malmö, όταν είδα εκτεθειμένο ένα μπουκάλι από σπρέι τυλιγμένο με μπεζ μονωτική ταινία και από πίσω ένα νάυλον περιτύλιγμα που είχε τυπωμένο απάνω το σύνθημα "Αγοράζετε Σουηδικά αγγούρια".
Yes, but is it art?"
Εμενα δεν με σοακρει τοσο αισθητικα, θα μποροσυα να το δω και με επιστημονικο ενδιαφερον. Το ερωτημα ειναι ηθικο. Δηλαδη ήξεραν οι συγκεκριμενοι νεκροι τι θα απογινουν οταν πεθανουν. Βρηκαν τιποτα άστεγους στα αζητητα και τους εκαναν με τα κρεμμυδακια ερημην τους; Οι ανθρωποι εγιναν δωρητες σωματος μεν αλλα χωρις να ξερουν ΑΚΡΙΒΩΣ πως καποιοι θα τους κανουν θεατρο και θα κοβουν και εισητηρια;
Ειτε επιρρεασμενος από την Αντιγονη, ειτε επιρρεασμενος από την Χριστιανικη θρησκεια που θεωρει το ανθρωπινο σωμα αξιο τιμης ακομα και νεκρο διαφωνω με αυτη την προσεγγιση
Χαίρομαι καθότι δύο εξαίρετα στελέχη της ελληνικής μπλοκόσφαιρας συμφωνούν μαζί μου!
Να σου πω... Δεν θα πάω να δω την "έκθεση". Οχι επειδή έχω κάτι με τον καλλιτέχνη. Βρήκε κι αυτός ο καημένος ένα τρόπο να βγει στο προσκήνιο και δεν τον μέμφομαι γι αυτό. Ο καθένας ό,τι μπορεί κάνει για να τσακώσει μπικικίνια, οι τραπεζίτες είναι χειρότεροι.
Εμένα με προβληματίζει το γεγονός --βασισμένο στη ρήση "η τέχνη προτρέχει της εποχής της"-- του ε(ξε)υτελισμού του ανθρώπινου σώματος. Αναρωτιέμαι όμως παράλληλλα μήπως πρόκειται για την απομυθοποίηση του σώματος, την υπόμνηση ότι το σώμα είναι κάτι τι φθαρτό, σε αντίθεση δλδ από την προβολή που γίνεται σήμερα από όλα τα ΜΜΕ περί της διατήρησης της νεότητας, κλπ κλπ, π.χ. με όλα αυτά τα ζόμπι παρουσιαστές με τις πλαστικές προσώπου/σώματος και τα χιλιάδες μπότοξ.
Το αν η έκθεση (κυριολεκτικά "έκθεση", ε) μας κάνει να σκεφτούμε (και να εμπεδώσουμε) ότι είμαστε αναλώσιμον είδος -κάτι που ούτε οι απανωτοί πολεμοι δεν έχουν καταφέρει καλά, όπως φαίνεται- και να προσπαθούμε να ζήσουμε το σήμερα και την πραγματικότητά μας και όχι να αφήνουμε για μελλοντικές ζωές την απόλαυση (με ρίσκο να... κολαστούμε κιόλας!) να κάνουμε καλύτερη και πιο "ανθρώπινη" την καθημερινότητά μας δλδ, τότε του βγάζω το καπέλο του κ. καλλιτέχνη, όποια και αν είναι η πρόθεσή του!:)
Ροδιά...
Αλήθεια πιστεύεις οτι ο συγκεκριμένος επιχειρηματίας προάγει τον αυτοπροσδιορισμό και την συνειδητοποίηση του ανθρώπινου είδους ως αναλώσιμο και φθαρτό;
Το ανθρώπινο σώμα είναι αυτό που είναι και το οποίο κατέχουμε όλοι από ένα ,αλοίμονο αν χρειαζόμαστε το σώμα κάποιου άλλου για να καταλάβουμε την δομή ή ακόμα και αξία του.
Μπορώ να παραθέσω χιλιάδες άλλους τρόπους πιο "ανώδυνους" και πιο εύστοχους που μπορεί κανείς να φανεί χρήσιμος στην ανθρωπότητα και να διαθέσει ,αφού το θέλει ,και τα κεφάλαιά του!!!
Ηδη, αρκετοί... επιχειρηματίες τοποθέτησαν πακτωλούς χρημάτων σε πολέμους! Το ότι ο άνθρωπος αδυνατεί να καταλάβει με αυτό τον τρόπο, αφήνει ανοιχτό το παράθυρο και σε άλλες δοκιμες!..
Εδώ λέμε για την έκθεση με θέμα και υλικό(!) το ανθρώπινο σώμα, του οποίου δεν αντιλαμβανόμαστε τη φθαρτότητα. Ετσι είναι. Τουλάχιστον μέχρι να φτάσουμε τα... εξήντα! Ισως και ποτέ πριν πεθάνουμε.
Πού καταντάει η πνευματική νύστα!
Επειδή ο κόσμος έχει μπουκώσει από την υπερ-κατανάλωση, υπερ-πληροφόρηση κι άλλα καπιταλιστικά υπερ-, έχει αρχίσει τελευταία να γίνεται απαθέστατος. Η τέχνη, λοιπόν, γίνεται όλο και πιο υστερική, μπας και διεισδύσει από τα στρώματα λίπους στο μυαλό των ανθρώπων. Φυσικά μια τέτοια υστερία δε χαραχτηρίζει την Τέχνη σαν θεράπουσα της ομορφιάς! Έχει πάψει πια η Τέχνη να 'ναι μετροεπής.
Στο κάτω-κάτω, μια υστερική γυναίκα όλοι τη λένε "τσουλί".
Σκέψου να έπρεπε να πας για φαγητό μετά...χμ
Αλήθεια..πήγες?
Δημοσίευση σχολίου