Καιρό είχα να ποστάρω κάποια σκέψη μου ,μα έτσι είναι το blogging ,γράφεις ότι σου γουστάρει και όποτε το θελήσεις.Κατά καιρούς ο Φιλαλήθης περνούσε από περιόδους "ισχνών αγελάδων" σε περιόδους "παχέων",τον τελευταίο δε καιρό υπέβοσκε μία ακατάσχετη βαρεμάρα στο να γράψω κάτι μέχρι που κάτι μου έδωσε το ερέθισμα.
Μα έτσι δεν συμβαίνει πάντοτε άλλωστε;
Υπάρχουν οι απόψεις και οι θέσεις ,(με τις οποίες κονταροχτυπιέμαι ανελέητα) οι οποίες θέλουν οτιδήποτε προάγει τον πολιτισμό με στόχο είτε την κοινωνική συνοχή ,είτε ακόμα και την ψυχαγωγία αυτή καθεαυτή ,να είναι χαμένα λεφτά ή ακόμα χειρότερα χαμένος κόπος.
Θα προτιμούσαν (μάλιστα ψηφίζουν για αυτό) να αναλωθούν οι πόροι της κοινωνίας που αναλογούν σε ρευστό ή ακόμα και σε έμψυχο δυναμικό στην κατασκευή καναλακίων ,αποχετεύσεων πλακοστρώσεων ή ακόμα και σε κανένα ρουσφετάκι.
Τους τύπους αυτούς θα ήθελα να είχα μπροστά μου ,όταν σε μία παράσταση θεατρική ενός ερασιτεχνικού θιάσου ,οποίος γυρνοβολάει τα χωριά ,μια αρμαθιά παιδιά του δημοτικού όχι μόνον παρακολούθησαν την παράσταση, αλλά και στο τέλος την αναπαρήγαγαν στην αλάνα του χωριού!"Εγώ είμαι ο Κόντες" έλεγε το ένα ,"είδες τι έπαθες κοντέσα μου" έλεγε το άλλο στην κοπέλα του ρόλου με το πέρας της παράστασης.
Αμέσως σκέφτηκα οτι τίποτα δεν πάει χαμένο όταν γίνεται με μεράκι και καλή καρδιά ,πόσο μάλλον όταν αυτό προάγει και τον πολιτισμό.
Δεν νομίζω οι ευκαιρίες θεατρικής εκπαίδευσης αυτών των παιδιών να είναι περισσότερες πέρα απο αυτήν την παράσταση.
Έτσι έφυγα με ένα αίσθημα ικανοποίησης ,που πολύ μ'άρεσε!!!
