Καθότι Φιλαλήθης ,κυρ-'νωματάρχα μου ,δεν μπορώ παρά να μην εξάρω το άριστο!
Μόλις είδα την καινούρια διαφημιστική καμπάνια της STOLICHNAYA ,εντυπωσιάστηκα.
Ο συνάδελφος γραφίστας που επινόησε όλη αυτήν την ιστορία με τις σοβιετικές τεχνοτροπίες ,τις γραμμές με τις προοπτικές και την επιβλητική σοβιετική μουσική ,του αξίζουν θερμά συγχαρητήρια ...τουλάχιστον τα ταπεινά δικά μου!!!
Άν εχεις ταλέντο...διάβαινε!
Φανατικά ανώνυμος ,ρομαντικός , ανεμομυλομαχητής και προπάντων χωρίς διαφημίσεις! Επίσης γνωρίζω τι σημαίνει Βazinga ,κοινωνικός αυτοματισμός ,Slanguage και ποιος είναι ο Δημήτριος ο Φαληρέας....Συνεχίζω λοιπόν ότι μου `ρχεται στο μυαλό να το αραδιάζω ,ασύδοτα ελεύθερος εδώ μέσα ,υπερασπιζόμενος βέβαια την "Ασύδοτη Ελευθερία" την οποία διαλαλώ οτι θα πρέπει να έχουν τα blogs!.....Α! αφήστε ρε και κανένα σχόλιο ,τσάμπα είναι!
Σάββατο, Δεκεμβρίου 15, 2007
Κυριακή, Δεκεμβρίου 09, 2007
Αφιερωμένο!
Έτσι που λες γιέ μου...
Σαν βρεθείς ,κάποιο κρύο σούρουπο ,να περπατάς μονάχος στα σοκάκια και συγκινηθείς από την μυρωδιά των τζακιών της γειτονιάς ...
αν όταν δείς την στάλα της δροσιάς να ετοιμάζεται να πέσει απο κάποιο φύλλο τριανταφυλιάς και το μόνο που θέλεις είναι να την γλείψεις όπως έκανες παιδί...
αν τα κυκλάμινα σου προξενούν μια απόκοσμη αίσθηση και ίσως ανεξήγητο τρόμο...
αν μυρίζοντας ένα φύλλο καρυδιάς δακρύσεις ...
αν λαχταρήσεις κάποια στιγμή να χαθείς περπατώντας στο βουνό που το γνώρισες απο παιδί ...
αν ,τέλος ,τα χριστούγεννα σου προκαλούν και σένα αυτήν την γαμημένη μελαγχολία.....
......τότε κατάλαβες λιγάκι τον πατέρα σου!
Η αλήθεια είναι πως σε δύο μήνες πέρασα τέτοιες δυσκολίες και ατυχίες ,όσες μου αναλογούν σε μιά ζωή!!!
Ας είναι όμως ...είμαι εδώ και θα μείνω διότι όλο αυτόν τον καιρό λαχταρούσα να διαβάσω blogs ,να πληκτρολογήσω τις παπαριές που μου κατέβαιναν στο μυαλό...
Στόν Φίλο μου τον Ago!
Στην Φίλη μου την Annamaria
Στην Φίλη μου την Rodia
Στον Φίλο μου τον Pol
Kαι στον Φίλο μου τον Ne®ο!
Και σε όσους άλλους αναρωτήθηκαν που στο διάολο χάθηκα!!!
Σαν βρεθείς ,κάποιο κρύο σούρουπο ,να περπατάς μονάχος στα σοκάκια και συγκινηθείς από την μυρωδιά των τζακιών της γειτονιάς ...
αν όταν δείς την στάλα της δροσιάς να ετοιμάζεται να πέσει απο κάποιο φύλλο τριανταφυλιάς και το μόνο που θέλεις είναι να την γλείψεις όπως έκανες παιδί...
αν τα κυκλάμινα σου προξενούν μια απόκοσμη αίσθηση και ίσως ανεξήγητο τρόμο...
αν μυρίζοντας ένα φύλλο καρυδιάς δακρύσεις ...
αν λαχταρήσεις κάποια στιγμή να χαθείς περπατώντας στο βουνό που το γνώρισες απο παιδί ...
αν ,τέλος ,τα χριστούγεννα σου προκαλούν και σένα αυτήν την γαμημένη μελαγχολία.....
......τότε κατάλαβες λιγάκι τον πατέρα σου!
Η αλήθεια είναι πως σε δύο μήνες πέρασα τέτοιες δυσκολίες και ατυχίες ,όσες μου αναλογούν σε μιά ζωή!!!
Ας είναι όμως ...είμαι εδώ και θα μείνω διότι όλο αυτόν τον καιρό λαχταρούσα να διαβάσω blogs ,να πληκτρολογήσω τις παπαριές που μου κατέβαιναν στο μυαλό...
Στόν Φίλο μου τον Ago!
Στην Φίλη μου την Annamaria
Στην Φίλη μου την Rodia
Στον Φίλο μου τον Pol
Kαι στον Φίλο μου τον Ne®ο!
Και σε όσους άλλους αναρωτήθηκαν που στο διάολο χάθηκα!!!
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)